Ski 2006 Part 2 - ii

's Ochtend ben ik nog gebroken van de weinige nachtrust, Harrie heeft zijn naam waargemaakt, hij snurkt echt de hele nacht door. Ook Wim heeft het moeilijk, blijkbaar was dat ene drankje al teveel voor hem. Hij slaat het ontbijt over, waar de rest overigens erg van geniet.



Om negen uur sharp zijn we er weer klaar voor: we knallen (euhh...) door Zwitserland. Rond 2-en lunchen we net na Annecy, om 5 uur arriveren we bovenop de berg waar we ons een weekje gaan uitleven in de sneeuw.

Ski 2006 Part 2 - i

Omdat skieen op 4 staat in mijn top van "eerste" levensbehoeften, mijn leidinggevende mij erg goed gezind is, er nog plaats in auto en appartement is en omdat ik nu leef en dus nu kan genieten: nog maar een keer skieen! Harrie, Jan, Wim en ik vertrekken vandaag met de superbolide van Wim in de richting van Les Arcs (Paradiski) in Frankrijk. Er is een tussenstop gepland rond/voor Basel. Die bereiken we laat in de avond (rond half elf). In Bad Krozingen (he, hier ben ik met Mireille ook al eens geweest!) vinden we nog 2 tweepersoons kamers en na de toss met de euromunt ben ik de gelukkige die naast snurkende Harrie mag slapen (ook de kamer komt me erg bekend voor). We drinken er nog 1 (spreekwoordelijk dan) in de ook plaatselijk populaire kelderbar van het Hotel en gaan rond enen naar bed.

Gefeliciteerd Mem!

Inderdaad, vandaag is mijn moeder jarig! Morgen is haar feestje waar ik helaas verstek laat gaan. Hoe ga ik dat nu weer goed maken...

Ski 2006 Part 1

Vandaag vertrekken we naar Val Frejus! Lekker een weekje in de sneeuw. Even terugrekenend is dat voor mij alweer 4 jaar geleden. Denk ik, ja moet wel: de laatste keer was 2002 met Pat & Carijn in Alpe d' Huez, de berg die ik nog niet had gezien :-). Dat was toen, terug naar nu: we plannen een tussenstop voor de nacht en verlaten even voor zevenen de snelweg bij Langres, na een lange en vermoeiende rit door slecht weer (Ardennen, altijd de Ardennen). We zoeken iets moois/sfeervols/rustieks om te eten en slapen in een klein dorpje in de omgeving. De eerste dorpjes zijn te klein, na een half uurtje rondkoersen staan we voor ons verblijf voor de nacht: het Abbatiale van Auberrive dat is omgebouwd tot restaurant/hotel.



We hebben de zeer koude eetzaal voor ons alleen en worden bij het koude en tochtige raam geplaatst wat we vreemd vinden. Even later ontdekken we de radiator onder het raam, die overigens weinig verwarmend is, maar de goede bedoeling wordt gewaardeerd. Later terug op onze kasteelkamer blijken alle electriche kachels en cv radiatoren vol open te staan. Het is er een stuk aangenamer dan toen we net aankwamen, hier wordt goed voor ons gezorgd. We genieten van een lekker warm bad in de ruime en sfeervolle badkamer en gaan daarna heerlijk genieten van een lange nacht in ons middeleeuws hemelbed.