Ik zag 'm meer dan een maand geleden in een of ander tv-programma en was meteen onder de indruk. Een vage herinnering aan een uitzending enkele jaren geleden riep iets van herkenning op, maar meer nog de energie die afstraalde van deze muzikant. Toen ik begin september z'n naam tegenkwam in het programma van de Flint was er dan ook geen aarzeling: kaartje bestellen! Vanavond was het dan eindelijk zover, vol verwachting neem ik op de derde rij van de tribune plaats, ideaal omdat je op ooghoogte van de artiest zit.
Het theaterconcert begint rustig maar al in het tweede nummer barst het geweld en de door drank en rook getekende stem van Maarten volledig door de geluidsbarriere. Bij de heftigste pianoberoeringen is de tekst van Maarten niet meer te verstaan, helaas. Zijn begeleiding op contrabas -soms met drumstok- en gitaar -keus uit 4- kwijt zich meer dan van hun taak en steunen zo nu en dan ook vocaal. Het programma varieert van stevig via gevoelig naar humor. Anderhalf uur puur vermaak en stevig gevoel. En ineens is het over...
2 opmerkingen:
Maarten van Roozendaal heeft inderdaad een mooie doorleefde stem. Heeft wel wat weg van Paul de Munnik (of andersom natuurlijk)
Oh, hij deed me soms denken aan Tom Waits -ook al vanwege de drankvergelijking- en op andere momenten aan Brel en Vermeulen. In elk geval een enorme aanrader als je ervan houdt in je ziel geraakt te worden door muziek.
Een reactie posten