Nieuw Elixer!

De ontstaansgeschiedenis van Coca Cola is vergelijkbaar met een heden ten dage populair middel. Het was overigens niet de bedoeling van de uitvinder van dit Elixer om een frisdrank te produceren:

"Eigenlijk zocht Pemberton in het keukentje achter zijn drogisterij in Atlanta naar een recept voor een medicinaal drankje tegen duizelingen en algehele malaise. Hij experimenteerde met allerlei plantenextracten en Coca-Cola was een van de uitkomsten. De nog steeds geheime formule van het drankje wordt goed bewaard in een bankkluis in Atlanta."



Zo is het ook een beetje vergaan met de antidepressiva die nu wijd en zijd verbreid zijn. In Nederland slikt er naar schatting ongeveer een miljoen mensen een middel tegen depressiviteit. De vermeende werking tegen depressie is slechts bij toeval ontdekt.

Het begint op te vallen dat de middelen tegen depressie inmiddels tegen allerhande 'kwalen' worden voorgeschreven. De antidepressie pil begint een waar Elixer te worden. Hoofdpijn? Spanningen? Stress? Onrust? Spierpijnen? Meer een meer klachten kunnen volgens de Dr. Doxey's van onze tijd verholpen worden met de wonderpil.

Vanzelfsprekend maakt het breder inzetten van deze middelen meteen een eind aan de geloofwaardigheid van de werking ervan. Dat artsen in de PR campagnes van de farmaceuten trappen is ze niet aan te rekenen. Mensen zijn goedgelovig, we kunnen artsen gelukkig ook tot deze groep rekenen. Toch zijn ze daarmee wel de volgelingen van de Dr. Doxey's van deze tijd.

Zolang de makke schapen gretig afnemers blijven van de kwakzalvers pil tegen allerhande kwalen zal de omzet alleen maar groeien. Hoe populairder een middel, hoe meer de populariteit toeneemt. Terwijl het bewijs voor de werking tegen andere kwalen slechts op enkele individuele ervaringen berust. De farmaceutische industrie is veel aan te rekenen, echter niet dat zij op zuiver wetenschappelijke wijze haar legitimiteit onderbouwt.

Bij gebrek aan middelen die echt werken - of een grotere dosis gezond verstand bij de volgzame 'gelovers' van de Elixer wonderdokters van onze tijd - zullen de kosten voor de gezondheidszorg nog wel een tijdje stijgen. Er is in elk geval één marktpartij die hier erg blij van wordt.

Rokjesdag?

Nee dus. Dat kunnen we gevoeglijk vergeten. Iets meer dan 5 jaar na het overlijden van Mr. Rokjesdag Martin Bril, is deze traditie nu ernstig geschonden. Het begrip hoeft nog niet naar de schroothoop, de dames hebben echter gekozen dit jaar lak te hebben aan rokjesdag. Wat zagen wij de afgelopen dagen namelijk voorbijfietsen? Juist ja, korte broekjes. Alleen maar korte broekjes! Godbetert. En niet zomaar kort, nee extreem kort en superstrak. Wat moet dat dames?

Nou is zo'n aanblik van blote benen die uit de pijpen van zo'n strak broekje steken natuurlijk welbesteed aan het mannelijk oog. En het is weldegelijk aandachtrekkend en lustopwekkend. Toch is er iets mis met die broekjes. Toch wel! Rokjesdag is niet voor niks Rokjesdag! En wij mannen hebben toch ook zo onze rechten! Zoals het recht op Rokjesdag...



Nee zo'n broekje, leuk bedacht dames, en een makkelijke grijpen naar de eerdere traditie van de hotpants. Al zijn de huidige broekjes allemaal gelukkig wat kuiser en bedekkender; het haalt het niet bij een rokje! Een rokje verhult, een rokje laat de fantasie de vrije loop. Wat prijkt er onder dat rokje? Hoeveel bovenbeen is zichtbaar bij de volgende pedaaltrap? Ontbloot de wind nog net even iets meer zodat een glimp van ondergoed zichtbaar wordt, mits gedragen?

Bij een broekje niets van al dat lustopwekkend gefantaseer. Een broekje houdt je niet lang bezig, een broekje verhult niets en geeft ook niets 'een beetje' prijs. 't Is een broekje, en dat is het. Zowat alles wat te zien is, is direkt te zien. Je "ken er niks meer bijdenken". En als er - vanwege te strak of een te optimistische maatkeuze - al iets van lip te lezen valt, dan is dat meteen het einde van het lustvermaak, seen it, next! Zo werkt dat dames!

Vandaar deze oproep aan alle dames in alle soorten en maten! Laat die broekjes lekker in de kast liggen! Bij de eerstvolgende zomerse dag willen wij mannen weer rokjes zien! Maakt niet uit hoe kort, als het maar rokjes zijn die zoveel verhullen dat er nog wat bij te denken valt! Als tegenprestatie krijgen jullie gewoon de aandacht die jullie zo graag verdienen!

Dank dames, namens alle mannen.

Vieze praatjes

Er huist al enige tijd een parasiet in mijn darmen. Dat weet ik sinds oktober en sindsdien ben ik op zoek naar mogelijkheden om deze huisvredebreukeling te verdrijven dan wel te decimeren. 
Ruim 2 jaar al had ik last gehad van ernstige diarree, gemiddeld om de dag, en soms wel wekenlang elke dag. Ik was er aan gewend geraakt, kon er wel mee 'leven' en raakte niet meteen in paniek bij een acute aanval van buikloop.

Maar toch... Moe, moe, moe, lusteloos, en moe. Bij eerder onderzoek 2 jaar geleden bleken mijn vitamine en mineralen spiegels zo laag dat ik die via het slikken van preparaten niet zo gauw weer op level zou krijgen, dan wel houden. Toch zit ik nu al 2 jaar aan de B12 spuiten, en sinds vorig jaar ook aan de vitamine D3 shots. Het hielp allemaal maar matig (NOT) in het verhelpen van de klachten, en ik bleef doodmoe...

En de diarree, die was mijn vaste metgezel geworden. Na eindeloos zeuren bij mijn huisarts kwam er eindelijk een ontlastingsonderzoek (waarom is dat niet standaard bij de klacht vermoeidheid en diarree? huisartsen word wakker!). Evident dat de ongenode gast een rol speelt in mijn klachten, danwel de hoofdverdachte is. Namen en rugnummers: de schuldige.

Al voor de diagnose van deze onruststoker in mijn ingewanden, was ik in september begonnen met het uittesten van andere eetpatronen om mijn vermoedheid en darmklachten te tackelen. Ook vanwege het vermoeden van 'leaky gut syndrom' en gevoeligheid voor gluten. Na een voorzichtige start ben ik aan het eind van 2013 helemaal gestopt met het eten van graanproducten: "Totaal Gluten Vrij". Alles wat ik nog had heb ik weggegeven of -gegooid.

En al die maanden: geen verbetering... Ja, 1x een weekje in november, na een shot vitamine D, had ik iets van een opleving in energie. Pas in januari na het overstappen op een dagelijks vitamine D pilletje in hoge dosering merkte ik geleidelijk aan verbetering in mijn energieniveau: elke dag ietsje meer. De diarree, die hield echter onverminderd aan, en veranderde halverwege januari plots in een verstopping die bijna 2 maanden aanhield. Tja, ik wenste toch een eind aan de diarree? Helaas komt die er dan ook nog eens bij: zeg maar nee dan krijg je er 2...

De boeken "Het glutengevaar" en "Broodbuik" openden op slag mijn ogen. Half maart stapte ik over op een volledig zetmeelarm voedselpatroon. 2 Dagen later was mijn ontlasting weer vaster dan ie de jaren daarvoor ooit is geweest...
Bij het bestuderen van het leef en eetpatroon van mijn darmgast wordt ook duidelijk waarom: deze pestkop voedde zich voornamelijk met het zetmeel dat ik at. Laten we zeggen dat er nu wat meer controle is, ik kan de parasiet in toom en bedwang houden met dat wat ik eet (of eerder: niet meer eet).

Bijkomend voordeel: ik val lekker wat af, ik begin mijn energie terug te winnen, en ik kan weer sporten zonder het gevaar dat ik daarna 3 dagen bedrust moet houden. Oh en niet onbelangrijk: ik heb nog zelden last van depressieve buien. Gaat het beter? Ja! Ben ik genezen? Nee, toch ben ik op (de goede) weg en dat geeft moed en vertrouwen. Vooral doorgaan dus ;-)

Next step: iemand vinden die me verder kan helpen deze parasiet op te ruimen, indien mogelijk, danwel de juiste keuzes te maken om het risico zo klein mogelijk te houden.