Zo goed als het gaat, leg ik mijn probleem uit: fietsenmaker, vvv, probleem met mijn as -ik heb uit mijn routeboek het technisch lexicon uit mijn hoofd (en wel hierom) geleerd- en tools nodig. Ze begrijpt het maar half maar achter haar luistert een man -die net binnenkomt- met een brede glimlach op zijn gezicht mee. Hij maant me even te wachten en dat hij me dan komt helpen. De dames beginnen te kirren en roepen uit:...
lees verder
zondag 24 december 2006
maandag 18 december 2006
Herstel
Na de vorige sessie heb ik vreselijke hoofdpijnen ervaren. Geen drukkende band om mijn hoofd maar scherpe pijnen. Daar kwam bij dat geluid en licht mij ernstig stoorden, dat mijn concentratievermogen laag was en dat ik veel vergat. Het eerste wat ik op mijn werk deed was Pieter vragen de radio uit te zetten. De heen en terugreis ervoer ik als erg vermoeiend. Ook heb ik weer meer last van mijn nek. Nu geen scherpe hete plek, maar een loszittend gevoel en een harde druk onderaan rechts in de overgang van schedelbot naar nekweefsel, alsof iemand voortdurend in je nek loop te duwen. In de auto voel ik elke hobbel in het wegdek, nee niet omdat ik in zo'n oude rammelbak rijd, maar omdat mijn hoofd wel van mijn nek lijkt te vallen. Ik slaap slecht van de pijn en ik ben op onverklaarbare momenten erg misselijk en draaierig. Wat is dit? Ik koppel deze symptomen meteen aan de behandeling van de vorige keer.
Ik kaart dit aan bij de manualist en vraag of hij deze keer wil pogen middels een tractie de zaak weer vlot te trekken in mijn nek. Het voelt alsof er iets bekneld zit. Na een lichte tractie - zo krachtig als de eerste keer lukt niet - en een dubbele Nelson, ga ik een beetje opgelucht naar huis. De klachten zijn nog niet weg, maar wel iets minder. Oh en ik heb weer een beetje zo'n drukkende band om mijn hoofd.
Ik kaart dit aan bij de manualist en vraag of hij deze keer wil pogen middels een tractie de zaak weer vlot te trekken in mijn nek. Het voelt alsof er iets bekneld zit. Na een lichte tractie - zo krachtig als de eerste keer lukt niet - en een dubbele Nelson, ga ik een beetje opgelucht naar huis. De klachten zijn nog niet weg, maar wel iets minder. Oh en ik heb weer een beetje zo'n drukkende band om mijn hoofd.
zondag 3 december 2006
zondag 26 november 2006
Stenen Stad
Vandaag De Laak fotografisch in kaart gebracht. Opmerkelijk dat dit deel van Vathorst er zo totaal anders uitziet dan het gedeelte dat ik al ken. Dat is niet alleen omdat het zo veel nieuwer is, of omdat er zoveel bruggetjes zijn vanwege het vele en bredere water. Nee hier overheerst steen, hard en kil! Amper groen, rechte straten, vierkante blokken, brede trottoirs, auto's zover je kunt kijken. De enige versiering die ik tegenkwam was die in de 1e Hindelooperbrug. Verder alles strak in het gelid, zelfs het plantsoen is stevig omlijst met een hekje. Zo helemaal in de toon van het Nieuwe Nederland: alles heeft z'n plek en die is vooraf ingedeeld. De enige chaos die hier heerst heet bouwafval en hondenpoep.
maandag 20 november 2006
Manipulatie
De tweede sessie bij de manueel therapeut. Aan de eerste sessie een licht knellende band van hoofdpijn overgehouden. De hete plek in mijn nek is helemaal verdwenen. Dat voelt weer als vanouds. De stijfheid en bewegingsbeperking in de nek is nog steeds aanwezig. In de tweede sessie ziet de behandeling er heel anders uit. In plaats van een enkele stevige tractie, krijg ik nu een manipulatie. Wat het precies inhoud? Ik weet het niet en echt een duidelijk antwoord op die vraag krijg ik ook niet van de therapeut. Manipulatie dus. Maar van wat? Bindweefsel, pezen, spieren, tussenwervelschijven? Misschien wel alles tegelijk. Het is wel een lekker gevoel twee van die warme handen in mijn nek. Verder heb ik niet het idee dat dit gaat helpen. Maar goed ik heb vertrouwen, de vorige keer was ook een groot succes.
zaterdag 18 november 2006
maandag 13 november 2006
maandag 6 november 2006
woensdag 1 november 2006
Jonge Jonge!
Drieenzestig -bijna- en nog even fit lijkend als in de beginjaren van Neerlands Hoop. Ik heb het over Freek die vanavond in de Flint te zien was met zijn voorstelling "De Stemming". In goed anderhalf uur beschouwde hij de afgelopen kabinetsperiode en aanverwante gebeurtenissen. De rode lijn in zijn verhaal was het sprookje van Prinses Rita waarin diverse kwade personages figureerden, waaronder natuurlijk Ayaan Hirshi Ali, nee zo heet ze dus niet! En passant typeerde hij Rouvoet als een gevaarlijke gek (en dat in het centrum van de "Bible Belt"): als je gelooft dat God in 6 dagen de aarde heeft geschapen dan moet je wel gek zijn, Balkenende als een blije mongool: laten we weer eens blij zijn in dit land en Bos als aartsopportunist: er zijn dingen waaraan je nu eenmaal niets kunt doen. Om kort te gaan: de grote problemen van deze wereld: honger, armoede en oorlog, komen in de Nederlands politiek niet echt aan de orde. Wat je dan moet gaan stemmen? Op kort lontje Femke? Op O-se-wie-se-wose? Of dan toch maar op de tovenaar uit Oss?
De voorstelling lijkt in een adem geschreven en boeit vrijwel elke seconde. In het midden is er even een dip, het lijkt of hij daar nog zoekende is. Knap is dat Freek blijft vernieuwen, actueel scherp is en dat de jaren van ervaring van de voorstelling afstralen. Met weinig weet hij veel te raken. In de toegift schakelt Freek moeiteloos over naar een veel gevoeliger toon, speelt een lied, leest een gedicht en eindigt met nog een lied. Prachtig hoe hij zijn publiek bedient, bespeelt en vervoert.
maandag 30 oktober 2006
Bones
Sinds de rustdag in mijn "Toer de Frans" en mijn aanvaring met het plafond boven het afstapje in de kerk in Sts. Maries heb ik al last van een stijve. Een stijve nek dus. Mijn collega's wijten het aan stress, maar dat is natuurlijk projectie. De chaos op het project GMK en de onduidelijkheid over de organisatie is begrijpelijk voor hen heel stressvol. Sinds mijn "Toer de Frans" experience ben echter ik volkomen ZEN en laat ik mij door dit soort verwikkelingen niet meer uit mijn spoor trekken. Omdat mijn blikveld al drie maanden beperkt is en dan vooral ter rechter zijde -of dat erg is, is maar de vraag- en ik vaak toch een branderig gevoel in mijn nek heb, ben ik vanochtend eindelijk bij een bottenkraker beland. Bottenkraker? Tegenwoordig noemen we dat, in het tijdperk van politieke overcorrectheid, een manuel therapeut.
Tot vandaag had ik totaal geen beeld van zo'n iemand en zijn/haar praktijken, anders dan een engig idee van krakende botten, knakkend kraakbeen en verschuivende wervels. Sinds vanochtend ben ik overtuigd "believer", sterker nog: Experienced! Geweldig wat zo iemand kan veranderen in je lichaam met op het eerste gezicht een simpele en korte behandeling. Kon ik tot vanochtend mijn hoofd naar rechts maar zo'n 60 graden verdraaien voordat alle spieren aan die zijde zich samentrokken, na de behandeling is dat weer de bijna standaard 90 graden. Even liggen op je rug, een stevige hand die je nek ondersteunt, druk in de nekpezen, waarbij de linkerkant zeer pijnlijk is. Vervolgens een draai van het hoofd links, een draai rechts, verliggen van het hoofd naar links, nog een draai links, rechts, het commando ontspan maar even en vervolgens een stevige ruk omhoog in het verlengde van de kruin, een heldere knak en het gevoel dat je hele lichaam weer stroomt. Heerlijk, de blokkade is ineens helemaal weg! Al de hele dag is het voorzichtig testen of de blokkade nog steeds weg is. De pijn en het warme gevoel in spieren en pezen is nog niet weg, maar mijn hoofd beweegt weer soepel alle kanten op. Mijn blikveld is weer ruimer, het is tijd om weer mentaal oost-indisch blind te worden.
Tot vandaag had ik totaal geen beeld van zo'n iemand en zijn/haar praktijken, anders dan een engig idee van krakende botten, knakkend kraakbeen en verschuivende wervels. Sinds vanochtend ben ik overtuigd "believer", sterker nog: Experienced! Geweldig wat zo iemand kan veranderen in je lichaam met op het eerste gezicht een simpele en korte behandeling. Kon ik tot vanochtend mijn hoofd naar rechts maar zo'n 60 graden verdraaien voordat alle spieren aan die zijde zich samentrokken, na de behandeling is dat weer de bijna standaard 90 graden. Even liggen op je rug, een stevige hand die je nek ondersteunt, druk in de nekpezen, waarbij de linkerkant zeer pijnlijk is. Vervolgens een draai van het hoofd links, een draai rechts, verliggen van het hoofd naar links, nog een draai links, rechts, het commando ontspan maar even en vervolgens een stevige ruk omhoog in het verlengde van de kruin, een heldere knak en het gevoel dat je hele lichaam weer stroomt. Heerlijk, de blokkade is ineens helemaal weg! Al de hele dag is het voorzichtig testen of de blokkade nog steeds weg is. De pijn en het warme gevoel in spieren en pezen is nog niet weg, maar mijn hoofd beweegt weer soepel alle kanten op. Mijn blikveld is weer ruimer, het is tijd om weer mentaal oost-indisch blind te worden.
vrijdag 27 oktober 2006
Barmhart
Ik zag 'm meer dan een maand geleden in een of ander tv-programma en was meteen onder de indruk. Een vage herinnering aan een uitzending enkele jaren geleden riep iets van herkenning op, maar meer nog de energie die afstraalde van deze muzikant. Toen ik begin september z'n naam tegenkwam in het programma van de Flint was er dan ook geen aarzeling: kaartje bestellen! Vanavond was het dan eindelijk zover, vol verwachting neem ik op de derde rij van de tribune plaats, ideaal omdat je op ooghoogte van de artiest zit.
Het theaterconcert begint rustig maar al in het tweede nummer barst het geweld en de door drank en rook getekende stem van Maarten volledig door de geluidsbarriere. Bij de heftigste pianoberoeringen is de tekst van Maarten niet meer te verstaan, helaas. Zijn begeleiding op contrabas -soms met drumstok- en gitaar -keus uit 4- kwijt zich meer dan van hun taak en steunen zo nu en dan ook vocaal. Het programma varieert van stevig via gevoelig naar humor. Anderhalf uur puur vermaak en stevig gevoel. En ineens is het over...
zondag 22 oktober 2006
En Forme
...een beetje bewolkt, en een klein zuchtje wind. Na Vannecourt volgt een heerlijk glooiend stukje en voor het eerst sinds ik hier aan begon, gaat het fietsen vanzelf. Het gevoel dat je lichaam zorgt voor de voortbeweging en dat je je gedachten de vrije loop kunt laten. Dit is genieten, elke trap meer verhoogt de vreugde. Ik geniet van het ronddraaien van de trappers, het zoeven van glooiing naar glooiing, het uitzicht, de omgeving, het boerenland, mijn gedachten...
lees verder
lees verder
zondag 15 oktober 2006
Man Met Hamer
...de hele dag van dit onduidelijke weer, nat maar wel bloedheet. Zweten in deze omstandigheden is lastig, zo niet onmogelijk. Als gevolg daarvan drink ik minder dan ik de afgelopen dagen gewend was. Voor Bettelainville kom ik hem tegen, ik probeer te doen alsof ik 'm niet zie, negeer 'm, kijk de andere kant op en fiets wat harder door. Ai dat is niet slim, nu staat ie vlak voor me en haalt onverbiddelijke uit. Hij raakt me vol...
lees verder
lees verder
zondag 17 september 2006
Nazomer?
Nog steeds zomer, ook in de tuin. Mijn vlinderstruik staat weer of nog steeds in bloei en dat trekt bezoekers. Vandaag wel 10 van deze fladderende beestje gezien.
woensdag 13 september 2006
Kaart
Hieronder de eerste 9 etappes in foto's. Vul bij flickr maps (klik op kaartje) "Toer de Frans" in en druk op "go". De cijfers zijn het aantal foto's per locatie, druk erop om ze te bekijken. Rechts op de kaart (bij flickr!) kun je in/uitzoemen. Zet wel even Hybrid aan!
In creation (en ik ben niet zo snel als God!). :-)
In creation (en ik ben niet zo snel als God!). :-)
zondag 20 augustus 2006
Toer De Frans
maandag, juli 03, 2006
Ardennen revisited
Dag 4 | Etappe 4 | Moulin de Bistain | 70,8 km
Het lijkt me maar niet te lukken om bijtijds weg te rijden. Zaterdag in Nijmegen was ik ruim een uur na planning weg, gisteren meer dan 2 uur en vandaag is het ook weer 11.15u. Ik probeer maar om me er niet al teveel aan te storen, op dit moment is dit mijn ritme. 's Ochtends wil ik tot minstens 8 uur in bed liggen, uitrusten en bijkomen van de eerdere dagen, het inpakken en opruimen kost me ongeveer 3 uur, het is niet anders.
Lees hier verder
donderdag 10 augustus 2006
Dagelijkse Dingen
Na 5 weken op jezelf met de fiets valt het zwaar om weer te acclimatiseren. Op mijn werk heb ik veel momenten waarop ik denk "waarom doen we zo moeilijk?" en thuis kan ik mijn draai niet vinden. Tv kijken? Hmm vreemde bezigheid. Achter de PC? Veel moeite met concentreren. Door eenvoudige arbeid met de handen probeer ik weer wat gronding te krijgen. M'n tuin ondergaat daardoor deze dagen een metamorfose. Met wat geurige en fleurige planten probeer ik ook mezelf weer in de stemming van voorbije weken te brengen. Tot nu heeft ook het bloggen over die periode nog geen nieuwe start gehad. Ik zit nog ergens in het "vacuum" tussen ervaren en herinneren. Tot nu wilde ik het herinneren nog even voor me uit schuiven. Om niet in het verleden te blijven leven, stap ik nu over de drempel en ga werk maken van mijn Toer de Frans Blog. Mijn verslagen zullen allemaal op deze aparte Blog verschijnen. Het herinneren gaat beginnen. Voorlopig is er nog genoeg werk in de tuin. Dat biedt ruimte voor momenten van fysieke inspanning waarin ik weer meer afstand kan nemen van de voorbije periode.
woensdag 2 augustus 2006
Basecamp 2
Dag 34, Etappe 32
Vandaag ben ik ook weer om 6.00u wakker -het is tenslotte vakantie- maar blijf nog even liggen tot 7 uur. Daarna lekker lang douchen en langzaam aan doen, even genieten van het feit dat ik Nederland alweer heb bereikt. Net na achten sta ik bij Appie voor de ontbijtboodschappen: croissantjes, bramen, yoghurt, bruine broodjes, ham. Heerlijk, ik heb er zin an. Ik neem ook nog wat Provence mee in de vorm van een bosje zonnebloemen. Daarna gezellig een uurtje of anderhalf ontbijten met m'n moeder. Rond tienen begint het weer te kriebelen, ik zal toch weer op de fiets moeten om vandaag de op 1 na laatste etappe te gaan rijden. Ik ben benieuwd hoe ik het vlakke land ga overleven. De heuvels en dalen motiveerden me steeds om door te rijden, zeker de laatste dagen werd het fietsen steeds makkelijker ondanks het minder mooie weer.
Verassend snel weet ik in te pakken. Mijn moeder is verbaasd: ze vraagt zich af waar ik toch al die spullen die in de gang lagen, heb gelaten en of ik die dan niet moet meenemen. Om 12.00 zit ik op de fiets. Een kwartier voor het officiele depart, maar goed daar hoeft niemand zich in deze toer de frans aan te storen. Al na Schinveld merk ik dat mijn benen lang niet zo goed zijn als gisteren. Ik ben moe, heb gisteren te weinig gegeten en mijn spieren zijn onvoldoende opgeladen om goed door te kunnen fietsen. Ik besluit tot een wandeletappe maar blijf af en toe proberen om steviger aan te zetten. Met de forse tegen- en zijwind is dat eigenlijk hopeloos. De teller komt niet veel hoger dan 20 in het uur. Gelukkig had ik een zeer conservatief etappe schema opgesteld. Met mijn verminderde moraal -waar blijven die uitdagende klimmetjes nu- twijfel ik ook aan de haalbaarheid van dat schema.
Koningsbosch, Posterholt, St. Odilienberg ben ik al gauw voorbij en het lijkt allemaal veel sneller te gaan dan op de heenweg. Dit gevoel heb ik al vaker gehad tijdens de terugtocht. Benieuwd hoe dat komt. Ben nu niet in zo'n filosofische stemming om daar dieper op in te gaan, wie weet later nog een keer bij voorkeur op een berg met uitzicht. Ook de vervelende rondweg van Roermond laat ik snel achter me en eigenlijk zonder problemen. Ik begin serieuze trek te krijgen. Mis natuurlijk de overdaad aan suikers uit Frankrijk: rozijnenbroodjes, amandelcroissants, chocoladebroodjes, appelflappen. Nog 1x op z'n Frans dan: Pain aux Raisin, Croissant aux Amandes, Pain au chocolat, Chausson Pomme. Vooral de laatste zijn echte energiebommen waar ik een soort raketaandrijving van krijg.
In Swalmen stop ik bij de plaatstelijke Boulangerie/Patisserie. Geen rozijnenbroodjes -mijn favoriet- maar wel croissants met bakkersroom en een luxe appelflap. 2 van de eerste voor de bodem en nog een appelflap voor de extra boost. De roombroodjes werk ik in een minuut naar binnen, lijk wel uitgehongerd. Het is ook niet echt warm ik heb al wat buitjes achter de rug en het warmstoken kost mijn lichaam een hoop energie extra. Ik verlang erg naar de hitte van de Provence. Die broodjes smaken erg goed en even overweeg ik om er nog maar 2 te kopen, ik ben er nu toch. Om al te grote maag problemen te voorkomen stap ik maar weer op, eerst dit maar eens verteren en verbranden. Ik ben opgekikkerd en rijd met goede moed verder naar Venlo. Daar de eerste verwarmende zonnestralen. Trui en regenjas -echt zeldzaam dat ik die allebei aan heb deze toer- gaan uit ik stop voor een goede plaspauze en ben op weg voor de laatste 60km van deze dag, de eerste zitten er op.
In Arcen eindigt het fietspad langs de N271 en ik raak hier de weg kwijt. Natuurlijk vertrouw ik er op dat ik ook nu weer blind de weg naar Nijmegen vind. In Arcen is het hopeloos druk met dagjes mensen. Ik vraag me af of er iets bijzonders te doen is of dat het hier in de zomerperiode altijd zo'n kermis is. Het lijkt de efteling wel zo inmens druk is het. Hier wil ik heel snel weer weg. Ik zie bordjes met de Maasduinen route en vreselijke visioenen van lange saaie wegen door Duitsland verschijnen voor mijn geestesoog, nee dat zeker niet, niet nog 20 km omfietsen. Ik rijd een paar keer een weggetje in dat uitkomt op het autoweg gedeelte van de N271. Hier geen goede fietsbewegwijzering zoals in Venlo waar je keurig de stad door en uitgeleid wordt om de route naar Nijmegen te kunnen vervolgen. Het lijkt alsof ik op een doodlopende weg zit. Steeds maar die N271 waar het verkeer met hoge snelheden vlak voor mij voorbij raast. Even overweeg ik om dan maar via de autoweg mijn pad te vervolgen. Toch te gevaarlijk en waarom stranden met de haven bijna in zicht? Ik rijd wat plattelandsweggetjes af en zie in de verte fietsers mijn richting op komen, daar moet ik naar toe, zij komen duidelijk van de Nijmeegse kant. Na een paar kilometer ben ik eindelijk weer op het juiste pad.
Vlak voor Well pauzeer ik om de Chausson Pomme te verorberen. Die is echt heel erg goed, zo lekker heb ik ze in Frankrijk niet gehad. Die bakker in Swalmen, daar wil ik nog wel een keer naar toe. Well bereik ik op schema tijd, eigenlijk een kwartier te laat dus. Ik heb wat sms contact met de finish-official en mag mijn eetwensen kenbaar maken. Veel vet en lekker daar heb ik zin in. Nog steeds enorme trek. Het is vandaag "te koud", wennen hoor dit kikkerland klimaat. Nu op naar Milsbeek waar mij de klim -ik verheug me er nu al op, ik begin stevig te balen van de vlakke lange rechte weg en de voortdurende wind- naar Breedeweg wacht. Eerst nog door Gennep waar ik op de heenweg zo jammerlijk verkeerd reed. Ik verwacht nog een halfuur maar het duurt maar en het duurt maar. Eindelijk een bordje: Gennep 8km. Damn ik heb me verrekend. Dit is een slecht moment voor de moraal en daarbij begint het nu serieus te regenen en hoor ik een paar donderslagen. Bij een bushokje schuil ik even en eet een banaan een snickers en een mueslireep. Deze "honger" stil ik vandaag niet meer, ik verlang naar bad, bier en friet. Ik praat mezelf moed in: nog even en je kunt weer klimmen -hmm op de Ventoux klonk dit toch anders- en stap weer op.
Heijen, Gennep en eindelijk Milsbeek. Ik SMS basecamp dat het schema naar de kloten is en stuif af op die puist. In no time en met hernieuwde spirit raas ik naar boven. Wat nou steil, dit stelt echt niets voor zelfs niet met bagage. Ik herinner me de eerste keer vorig jaar dat ik hier puffend, hijgend en trekkend aan het stuur omhoog kroop. En dat zonder enig extra gewicht niet van fiets en niet van lichaam (ik had toen het goddelijk gewicht van 71kg). Er rijdt een jonge vent zo'n 200 meter voor me en tot in Breedeweg is dat een prima richtpunt. 5 minuten over schema ben ik in Groesbeek en meld het thuisfront dat zit te wachten dat ik over 40 minuten arriveer. Aan het begin van de 7-heuvelenweg zet ik mijn helm op, leeg mijn bidons en geef gas voor de laatste klim van deze toer de frans. Fluitend zoef ik over de zeven heuveltjes. Net na Berg en Dal zie ik een bekende jas en daarna ook gezicht, Mireille fietst mij tegemoet met een Zonnebloem. In de laatste druppels van de dag fietsen we samen naar basecamp 2, 19:45u just in time! Voor vandaag zit het er weer op en een paar biertjes en een stevige en heerlijke pasta maaltijd verder voel ik me ook weer helemaal ok. Alweer thuisgekomen. Morgen nog 1 etappe.
dinsdag 1 augustus 2006
Basecamp 3
Dag 33, Etappe 31
Na een lange dag op de fiets -het verslag van deze barre en bizarre tocht volgt spoedig- kom ik via een omzwerving door Kerkrade, ach ik had toch niets beters te doen, eindelijk weer in Brunssum aan, precies een maand geleden kwam ik hier vanuit het noorden ook aan, maar dan 4 uur eerder.
Het is al donker wanneer ik bij Vaals de grens passeer maar ik wacht met het aaanzetten van mijn licht tot ik ook de klim naar Simpelveld achter de rug heb. Daarna zonder de klimmetjes van de heenweg proberen om in Heerlen te komen. Dat gaat in het donker en na bijna 200km in de benen dus mis. Ik passeer de Heerlerbaan zonder er erg in te hebben en sta na 10 minuten scheldend voor het station van Kerkrade. Via de weg langs de grens (ik rijd natuurlijk niet dezelfde weg terug) kom ik weer op hetzelfde punt uit en na het bekijken van 2 informatie borden met daarop een kaart waarin alleen kerkrade staat ingetekend (de grote wegen van Heerlen wel maar geen info over bebouwing enzo) kies ik de goede weg en ben in 5 minuten bij het Grotius vanwaar ik de weg met mijn ogen dicht vervolg. 23.15u Brunssum bereikt en ik word nog opgewacht door mijn moeder. Heb geen zin meer om te eten dus een zakje chips en twee fantaatjes om de ergste dorst en "honger" te stillen volstaan. Om 2 uur slaap ik: eindelijk weer een bed en een stoel om op te zittten. Wat een enorme luxe is dit.
zaterdag 29 juli 2006
Nog steeds en route
Wie dacht dat Rob met de trein zou terugreizen omdat hij niet meer op tijd terug zou zijn, heeft het mis. Rob heeft er nog een weekje aangeplakt en gaat de héle route ook terugfietsen. Tja, nu hij toch daar is...
Onderweg
Vanaf vorig weekend heeft hij de route vanaf de Mont Ventoux weer teruggepakt. Maandag was voor hem een verrassende dag want hij had afgesproken met een collega en zijn vriendin (Christel en Arthur als ik me niet vergis). Zij zijn op weg naar Rome (natuurlijk), op de fiets (ook natuurlijk), dus wat is dan logischer dan ergens in de middle of France, Meyrieu, afspreken om samen te eten? Wel gezellig dus. De wijn en het gezelschap zorgde er dinsdagochtend voor dat hij moeilijk op gang kwam ('s avonds een vent...) maar dat heeft hij intussen dik ingehaald met gemiddeld meer dan 100km per dag. Aanpoten dus.
Pain aux raisins
Intussen heeft hij zijn tweede watervergiftiging achter de rug, misselijkheid en spugen hoorde daar ook bij. Maar zoals Rob zelf zegt: 'Als ik eenmaal op de fiets zit.... (Ik probeer zo met een quote hier en daar de tekst nog wat meer 'van Rob' te maken). Ook heb ik interessante info over zijn dagelijks eetritme: kiwi's, bananen en yoghurt, pains aux raisins en chips zijn genoemd. En natuurlijk flessen water, gezien de watervergiftigingen.
Nog 800 km
Gisteren zat hij in Arc-et-Senans, het was een zware dag met veel klimmen. Wel mooie uitzichten weer. En een binnenband vervangen was helaas ook nodig, kost toch snel een uurtje. Voor degenen die willen weten waar Arc-et-Senans ongeveer ligt, veel plezier met de Atlas. Alle pogingen die ik deed (ten hoogte van Genéve misschien?, of Basel dan?) waren onjuist. We zijn het er maar over eens geworden dat het nog 800 km terug is.
M.
Onderweg
Vanaf vorig weekend heeft hij de route vanaf de Mont Ventoux weer teruggepakt. Maandag was voor hem een verrassende dag want hij had afgesproken met een collega en zijn vriendin (Christel en Arthur als ik me niet vergis). Zij zijn op weg naar Rome (natuurlijk), op de fiets (ook natuurlijk), dus wat is dan logischer dan ergens in de middle of France, Meyrieu, afspreken om samen te eten? Wel gezellig dus. De wijn en het gezelschap zorgde er dinsdagochtend voor dat hij moeilijk op gang kwam ('s avonds een vent...) maar dat heeft hij intussen dik ingehaald met gemiddeld meer dan 100km per dag. Aanpoten dus.
Pain aux raisins
Intussen heeft hij zijn tweede watervergiftiging achter de rug, misselijkheid en spugen hoorde daar ook bij. Maar zoals Rob zelf zegt: 'Als ik eenmaal op de fiets zit.... (Ik probeer zo met een quote hier en daar de tekst nog wat meer 'van Rob' te maken). Ook heb ik interessante info over zijn dagelijks eetritme: kiwi's, bananen en yoghurt, pains aux raisins en chips zijn genoemd. En natuurlijk flessen water, gezien de watervergiftigingen.
Nog 800 km
Gisteren zat hij in Arc-et-Senans, het was een zware dag met veel klimmen. Wel mooie uitzichten weer. En een binnenband vervangen was helaas ook nodig, kost toch snel een uurtje. Voor degenen die willen weten waar Arc-et-Senans ongeveer ligt, veel plezier met de Atlas. Alle pogingen die ik deed (ten hoogte van Genéve misschien?, of Basel dan?) waren onjuist. We zijn het er maar over eens geworden dat het nog 800 km terug is.
M.
zondag 23 juli 2006
En retour.....et Mont Ventoux
Het is geen Barçelona geworden maar de Mont Ventoux! Zo dicht in de buurt kon hij 'die berg natuurlijk niet laten liggen...'. Gisterochtend rond elf uur bereikte Rob de top. Klasse!! Vroeg vertrokken want ook in Frankrijk is het tenslotte warm. Na de afdeling heeft Rob vervolgens de rest van de dag verdiend gerelaxed aan het campingzwembad. Nu hij weer iets verder van de zuidkust af is zijn de prijzen ook weer gedaald (van € 18,- naar € 6,- p.n.). 's Middags op een terrasje er lekker koele Brugse Witte op genomen (weet niet hoeveel). Als het goed is, pakt hij vandaag de route weer op.
donderdag 20 juli 2006
Il est arrivé
Dinsdag aan het einde van de middag arriveerde Rob in St. Marie de la mer (o.i.d.). Ik had het voorrecht om de zeewind live te horen. Toch indrukwekkend, dat Rob daar hélemaal op z'n fiets naartoe is gereden. Héél véél petjes af, denk ik dan.
Daarvoor kreeg ik nog smsjes over 'eindelijk in de Provence', en daarna over het pauselijk paleis in...juist ja, Avignon. Net zo impressive als altijd, volgens Rob.
En, intussen vragen jullie je natuurlijk af hoe het zit met de Vlaamse mädels, toch een soort rode draad geworden (naast de fietsprestatie van Rob natuurlijk).
Ik typte zaterdag nog vrolijk dat Rob ze achter zich had gelaten....maar hij heeft het van 't weekend wat rustiger aan gedaan, hij voelde zich niet zo goed (o.a. keelpijn) en dus waren ze zondag weer in het vizier. Gelukkig maar. En ook zij stonden natuurlijk dinsdag op de camping in St. Marie.
Dinsdag sprak Rob erover dat hij wel naar Barçelona zou willen fietsen. Binnenkort horen jullie van mij/hem of hij dat ook echt gaat doen...(soort 'Cliffhanger', u merkt het, ik raak hier al helemaal bedreven in).
De 'thuisbasis' logt nu uit en gaat zich verder bezighouden met wat er over is van de 4-daagse.... Het locale krantje 'De Brug' melde het al; 'zwarte 4daagse'. Heel toepasselijk.
M.
Daarvoor kreeg ik nog smsjes over 'eindelijk in de Provence', en daarna over het pauselijk paleis in...juist ja, Avignon. Net zo impressive als altijd, volgens Rob.
En, intussen vragen jullie je natuurlijk af hoe het zit met de Vlaamse mädels, toch een soort rode draad geworden (naast de fietsprestatie van Rob natuurlijk).
Ik typte zaterdag nog vrolijk dat Rob ze achter zich had gelaten....maar hij heeft het van 't weekend wat rustiger aan gedaan, hij voelde zich niet zo goed (o.a. keelpijn) en dus waren ze zondag weer in het vizier. Gelukkig maar. En ook zij stonden natuurlijk dinsdag op de camping in St. Marie.
Dinsdag sprak Rob erover dat hij wel naar Barçelona zou willen fietsen. Binnenkort horen jullie van mij/hem of hij dat ook echt gaat doen...(soort 'Cliffhanger', u merkt het, ik raak hier al helemaal bedreven in).
De 'thuisbasis' logt nu uit en gaat zich verder bezighouden met wat er over is van de 4-daagse.... Het locale krantje 'De Brug' melde het al; 'zwarte 4daagse'. Heel toepasselijk.
M.
zaterdag 15 juli 2006
van de redactie (3)
St. Donat s. Herbasse, ten hoogte van Tournon. Daar was Rob gisteren, 'heet en moe'. Gelukkig was ook dit een camping met voldoende sterren zodat er een zwembad was. Daar heeft ie
's middags lekker in liggen afkoelen. Hij had iets rustiger aan gedaan, ouderdomsgebreken...iets gas terug dan maar.
De Vlaamse mädels heeft hij achter zich gelaten, alhoewel, nog een paar van die rustige dagen en wie weet...
Rob ligt een beetje achter op schema, maar wie heeft het daar nog over als je de hele dag met je hoofd in de wind (lees 'hete zon') door het Franse landschap kunt trappen. Dat gelukkig nog steeds mooier wordt.
Nog 300km naar de kust. We houden u weer op de hoogte...
M.
's middags lekker in liggen afkoelen. Hij had iets rustiger aan gedaan, ouderdomsgebreken...iets gas terug dan maar.
De Vlaamse mädels heeft hij achter zich gelaten, alhoewel, nog een paar van die rustige dagen en wie weet...
Rob ligt een beetje achter op schema, maar wie heeft het daar nog over als je de hele dag met je hoofd in de wind (lees 'hete zon') door het Franse landschap kunt trappen. Dat gelukkig nog steeds mooier wordt.
Nog 300km naar de kust. We houden u weer op de hoogte...
M.
woensdag 12 juli 2006
Van de redactie (2)
Zojuist had ik een wel drie minuten durend telefoongesprek met Rob, waarvan ook de helft wegviel, en dat allemaal vanwege hoog berggehalte...
Rob is vandaag midden in de Jura, ten hoogte van Genève / Bourg en Bresse voor de kijkers thuis. Dit was de mooiste dag tot nu toe en aangezien Rob dat vaker heeft gezegd, ga ik ervan uit dat de omgeving steeds interessanter wordt.
Maandag had hij een rustdag in Marnay waar hij lekker de hele dag aan het campingzwembad heeft gelegen. Moet ook kunnen natuurlijk. Vandaag ook iets rustiger, iets van 50 kilometer maar wel slim aangehaakt bij twee Vlaamse mädels waar hij nu gezellig naast op de camping staat. Op naar morgen...kon helaas niet vragen waarheen de route ging want de bergen vonden drie minuten méér dan genoeg.
Mireille
Rob is vandaag midden in de Jura, ten hoogte van Genève / Bourg en Bresse voor de kijkers thuis. Dit was de mooiste dag tot nu toe en aangezien Rob dat vaker heeft gezegd, ga ik ervan uit dat de omgeving steeds interessanter wordt.
Maandag had hij een rustdag in Marnay waar hij lekker de hele dag aan het campingzwembad heeft gelegen. Moet ook kunnen natuurlijk. Vandaag ook iets rustiger, iets van 50 kilometer maar wel slim aangehaakt bij twee Vlaamse mädels waar hij nu gezellig naast op de camping staat. Op naar morgen...kon helaas niet vragen waarheen de route ging want de bergen vonden drie minuten méér dan genoeg.
Mireille
vrijdag 7 juli 2006
Dag 8, Etappe 8
Eindelijk een internetverbinding. Maar wel 1 met een frans toetsenbord... tja maar even omzetten dus, zal ik het zo laten staan?
Ok vandaag dus naar Luneville gereden. Vannacht zeer luxe geslapen in Brulange in een Chambre d Hotes. Dat was erg verzorgd, zelfs met eten erbij. Vanochtend om 1 minuut voor 10 vertrokken. Eindelijk eens op tijd. Het eerste uur valt erg licht, het fietsen gaat me makkelijk af. Het is bewolkt, maar niet zo benauwd als de afgelopen dagen. Af en toe dreigende luchten, mooi om te zien.
Onderweg eet ik een banaantje en bedenk wat ik met de schil zal doen, er zit nl. nog een stickertje van het wegen op. Ik leg em ergens naast een muurtje, hoop dat een goede fransman/vrouw zal oprapen. Later bedenk ik dat ik natuurlijk het stickertje mee had kunnen nemen, de schil verteert verder wel. Na Chateau Salins blijken mijn overpeinzingen vrij nutteloos, de bermen liggen hier bezaaid met flessen, wikkels, wc-papier, maandverband etc.
Helaas krijg ik door de stand van de techniek op deze camping mijn foto's niet opgeladen. Misschien dat ik als het droog is het nog even in het dorp ga proberen. Het lijkt me sowieso een leuk stadje.
Wanneer ik bij een brugje sta te lunchen komt mij een ouder echtpaar tegemoet. Ze stoppen even om te kletsen. Ze zijn in Narbonne begonnen aan de Groene Weg en hebben het er bijna weer opzitten.
Hierna begin ik de vermoeidheid weer te voelen, ook al door 2 zeer steile klimmetjes van beiden een kilometer. Halverwege de eerste heb ik een Harrie moment: even afstappen om de ketting op het kleinste voorblad te leggen. De laatste dagen loopt de ketting er steeds af tijdens het terugschakelen. Boven wacht mij een schitterend uitzicht naar alle windstreken, jammer van de heiigheid anders was dit een foto waard.
Verder naar Luneville is ook dit weer een aangenaam stuk. Luneville is de eerste grote plaats na Luxemburg, en de eerste grote stad waar ik kanpeer op deze route. Na het inschrijven op de camping kom ik een zeer bijzondere man tegen. Hij is Duitser en woont in de buurt van Epinal (Fr). Hij is op weg naar een meeting in Duitsland met vrienden, op de fiets. Hij heeft amper bagage en een fiets die redelijk aan onderhoud toe is. Hij vertelt dat hij slaapt in een hangmat met een tentzeil erover. Nu snap ik ook waarom zijn bagage beperkt is. Hijheeft net 2 spaken vervangen zonder het wiel eruit te halen, de kopjes van de spaken heeft hij afgevijld. Handig!
Ik moet afluiten, madame hier gaat naar een BBQ en ik ga maar eens wat koken. Wanneerde volgende update komt blijft een verrassing. Totnogtoe bevalt het me iedere dag meer en als dat zo blijft dan...
dinsdag 4 juli 2006
Dag 3 t/m 5: van de redactie...
Voor iedereen die vol spanning de ervaringen van Rob volgt, hier even een kort bericht, de internetcafé's laten zich nl. niet makkelijk vinden:
Zondagavond (laat) kwam hij in de buurt van Spa aan, de laatste meters tot de campingfinish doorgesleept door een medefietser (gewoon Nederlands dit keer...).
Gisteren in de hete hel van België gefietst en vanochtend richting Luxembourg.
Gelukkig nu wat bosrijker, helaas vanmiddag wel een uur gewacht op de opening van de enige supermarkt in de omgeving, maar ja, als je honger hebt...
Vanavond zit hij, moe en voldaan, op een bosrijke camping in Goebelsmuhle (of elke variant daarop). Luxembourg gehaald. De buren hebben een bak koffie beloofd, dus er wordt ook hier goed gezorgd. Qua blessurenieuws kan ik, behalve vermoeidheid, een opgezwollen muggebult op de voet melden.
Even vergeten te vragen hoe ver het nog is naar de grens met Frankrijk, maar dat zal Rob misschien zelf snel vertellen. En anders hoort u het zeker van de redactie!
Mireille
Zondagavond (laat) kwam hij in de buurt van Spa aan, de laatste meters tot de campingfinish doorgesleept door een medefietser (gewoon Nederlands dit keer...).
Gisteren in de hete hel van België gefietst en vanochtend richting Luxembourg.
Gelukkig nu wat bosrijker, helaas vanmiddag wel een uur gewacht op de opening van de enige supermarkt in de omgeving, maar ja, als je honger hebt...
Vanavond zit hij, moe en voldaan, op een bosrijke camping in Goebelsmuhle (of elke variant daarop). Luxembourg gehaald. De buren hebben een bak koffie beloofd, dus er wordt ook hier goed gezorgd. Qua blessurenieuws kan ik, behalve vermoeidheid, een opgezwollen muggebult op de voet melden.
Even vergeten te vragen hoe ver het nog is naar de grens met Frankrijk, maar dat zal Rob misschien zelf snel vertellen. En anders hoort u het zeker van de redactie!
Mireille
zaterdag 1 juli 2006
My Ol'est Town
Dag 2, etappe 2
Na een goede nacht rust en een licht ontbijt, wordt ik om 11.15u uitgezwaaid voor de eerst "bergrit". De zevenheuvelenweg dient zich al binnen 5 kilometer aan. Die paar klimmetjes vallen erg mee. Vanuit Groesbeek rijd ik via de mooie afdaling na Breedeweg naar de N271 en ben in no time in Gennep. Daar zijn ze wat aan de weg aan het rommelen en ik kies het achterwiel van een brommertje om er snel voorbij te kunnen. Ik soes een beetje weg bij het snorrend geluid voor me. Wanneer ik weer wakker word zijn we Venzelderheide al voorbij en zie ik om me heen allemaal rood goud zwart gestreepte banieren hangen. Shit, ik zit in Duitsland. Dat stond niet in het routeboek, dat me een aangename tocht met zicht op de Maas in het vooruitzicht had gesteld. Nu vind ik omrijden iets minder onaangenaam dan terugrijden (7 kilometer inmiddels) en dus besluit ik verder te fietsen naar Goch. Vandaar probeer ik door de bossen naar Weeze te rijden, maar de toon is gezet en ik kom met een grote omweg pas in Kevelaer uit. Ik geloof dat mijn E.T.A. van 18.00 nu wel naar de maan is. Dan rijd ik maar door naar Geldern en via Straelen bereik ik Venlo, 80km damn dat hadden er maar zestig hoeven zijn. Behalve een paar stukjes door het bos en de vele tuinbouwbedrijven had het stuk door Duitsland niets te bieden: saaie wegen...Na Venlo lunch ik aan het water bij Belfeld. In Reuver stop ik voor het aanvullen van mijn watervoorraden bij een tankstation. Daar raak ik in gesprek met drie Canadezen die in 8 dagen "Holland" doen: omdat het vlak is en altijd mooi weer :-).
We rijden een stukje samen op maar algauw begint het bij mij te kriebelen: ik wil nog voor winkelsluiting in Brunssum zijn. Ik zeg ze gedag en geef maar weer eens wat gas. Even later merk ik dat ze toch weer komen aansluiten, ze wilden ook nog een beetje op tijd in Maastricht zijn, ze vertrokken uit Oosterbeek. Na Roermond scheiden onze wegen en koers ik naar St. Odilienberg. Daar wijk ik even van de route voor een exterieure bezichtiging van de kerk, de moeite waard. Tot Posterholt gaat het nog wel, het lange lintdorp door biedt voldoende afleiding.
Eenmaal op weg naar Koningsbosch zit ik er helemaal doorheen. Vlak voor de neutrale weg door Duitsland word ik ingehaald door een "snelle jongen" (minstens 50jr). Ik vind ergens nog een restje energie en haak aan, we rijden en kletsen samen tot Brunssum in een aangenaam verkoelend tempo van 30 p/uur. 19:15u: de winkels zijn nog open. Voor mijn moeder is het natuurlijk een complete verrassing dat ik voor de deur sta, maar gezellig. Een verkwikkende douche, wat eten een paar biertjes en ik ben toe aan een lange nacht rust.
vrijdag 30 juni 2006
My Ol' Town
Dag 1, etappe 1
Nadat ik definitief helemaal alles heb ingepakt, kan ik eindelijk eens vertrekken. Bij het eerste het beste hobbeltje in de weg -dat is al na 100 meter- valt mijn bovenste bidon uit de houder, met de dop op de straat. Kapot dus. Meteen maar weer terug een andere halen -1 is geen- en die met een elastiekje (tja zo simpel kan het ook) vastzetten. Daarna is het een uur zwoegen om in m'n ritme te komen. Eigenlijk is het wel fijn om zo laat vertrokken te zijn, het is nog steeds bloedheet maar vermoedelijk toch wat minder dan vanmiddag om 12 uur. Anders dan gebruikelijk rijd ik niet via Achterveld en Scherpenzeel. Ik volg het Valleikanaal zover als mogelijk en ben dan in een paar minuten in Overberg. Daar stop ik voor wat sportdrank en een praatje met een andere fietsfanaat, die overigens nu voor een cabrio hier rondkijkt. Hij vertelt dat ie vorig jaar in 19 dagen naar Barcelona gefietst is. Hmm, straf tempo. Dat het best wel zwaar was af en toe, zegt ie. Vooral het kamperen. Ik vraag of hij doorgaat met mij moed in te praten. Ik vraag me nu al af waarom ik hier aan begonnen ben...
Ik stap weer op en wijk nogmaals van het routeschema af. Niet via de Amerongse berg -ff geen zin an- maar door Veenendaal en daarna een lang stuk goed asfalt naar Rhenen. Daar valt het oprijden van de brug voor het eerst erg mee.
Ik stop bij het binnenrijden van Kesteren voor een korte lunch (het is half acht). Stap meteen weer op want de ETA voor Nijmegen is 21.00u. Via Opheusden gaat het snel naar Dodewaard. De 40km grens is al lang gepasseerd en het ritme begint er goed in te komen. De rit over de Waalbandijk is erg mooi bij dit late avondlicht. Nog even een klimmetje om de Waalbrug te nemen en ik ben in Nijmgen waar ik al wordt toegezwaaid vanaf de finish. Bijkomen en douchen en verzorgd worden, heerlijk! Daarna nog even de stad in voor eentje bij de Lux op het terras.
En Route
Het is zover ik ga op vakantie! Eindelijk dan, ik dacht al dat het er niet meer van zou komen, geintje...
Globaal komt de route er op neer dat ik van huis naar de Middelandse zee fiets. Maar 't blijft vakantie en ik blijf RobT, dus onderweg kunnen de plannen nog volledig anders worden: alle opties zijn open.
Als het oorspronkelijk plan blijft staan dan volg ik route G van dit kaartje. De 2 boekjes die erbij horen vind je o.a. bij de fietsvakantiewinkel. Goh, wat een verrassing.
Nog even wat cijfers: de fiets weegt 20kg, ikzelf gekleed en wel (duh) en de bagage inclusief gevulde bidons 32kg. Bij elkaar 136kg, say no more...
Globaal komt de route er op neer dat ik van huis naar de Middelandse zee fiets. Maar 't blijft vakantie en ik blijf RobT, dus onderweg kunnen de plannen nog volledig anders worden: alle opties zijn open.
Als het oorspronkelijk plan blijft staan dan volg ik route G van dit kaartje. De 2 boekjes die erbij horen vind je o.a. bij de fietsvakantiewinkel. Goh, wat een verrassing.
Nog even wat cijfers: de fiets weegt 20kg, ikzelf gekleed en wel (duh) en de bagage inclusief gevulde bidons 32kg. Bij elkaar 136kg, say no more...
dinsdag 27 juni 2006
Parts 4
De fietsenmaker in Hooglanderveen (Mossink) wilde me graag helpen. Z'n vader kan het onderdeel namaken uit "high tech" aluminimum! Erg leuke geste natuurlijk maar voor een onderdeel van normaal nog geen euro wel wat teveel van het goede (reken op 20-30 euro). In Kattenbroek zijn ze iets meer "down to earth". Ze hebben iets dat ik ervoor kan gebruiken maar er zit maar 1 kabelstopper op. Dan neem ik er toch gewoon 2!
Het is bedoeld voor de kabel van de voorderailleur op wat oudere fietsen en wordt bevestigd onder de crankas. Er zit een kwartrond doorvoergootje aan voor de kabel, dat zaag ik eraf. De framebuismaat van die oude fietsen was 28mm. Dat zijn mijn bovenste en staande buis ook, maar de onderste buis is 32mm, laat ik nou net van plan zijn de twee kabelstoppers daar te monteren. Met een langer en smaller boutje dat ik in een bocht buig (zeg maar stevig tikken met een hamer) wil het net lukken ze vast te zetten. Daarna snel de kabels er weer op en testen: het werkt prima de luxe! Tijd voor een lange duurtest...
Het is bedoeld voor de kabel van de voorderailleur op wat oudere fietsen en wordt bevestigd onder de crankas. Er zit een kwartrond doorvoergootje aan voor de kabel, dat zaag ik eraf. De framebuismaat van die oude fietsen was 28mm. Dat zijn mijn bovenste en staande buis ook, maar de onderste buis is 32mm, laat ik nou net van plan zijn de twee kabelstoppers daar te monteren. Met een langer en smaller boutje dat ik in een bocht buig (zeg maar stevig tikken met een hamer) wil het net lukken ze vast te zetten. Daarna snel de kabels er weer op en testen: het werkt prima de luxe! Tijd voor een lange duurtest...
Parts Part 3
Tja, als je het ene onderdeel loshaalt, vervangt en afstelt dan vallen er meteen ook andere "gebreken" op. Het schakelen wilde de laatste tijd niet altijd even goed. Na het inkorten van de ketting en het controleren van de afstelling van de derailleurs blijkt de stand van de voorderailleur invloed te hebben op het schakelen van de achterderailleur. De buitenmantels van beide derailleurkabels worden in het zelfde blokje "afgestopt".
Dit blokje tordeert iets om het bevestigingsboutje, omdat het in de loop der jaren iets is kromgetrokken en er zodoende nu speling zit aan de voor- bovenkant. Bij spanning op de voorderailleur wordt de achterderailleur ook iets extra aangetrokken. Rijd ik met het binnenblad voor dan is er meer speling in de achterderailleurkabel en mis ik de op een na lichtste versnelling. Bergop speelt me dat telkens parten. Vandaag maar eens kijken of ik hiervoor een oplossing kan vinden.
Dit blokje tordeert iets om het bevestigingsboutje, omdat het in de loop der jaren iets is kromgetrokken en er zodoende nu speling zit aan de voor- bovenkant. Bij spanning op de voorderailleur wordt de achterderailleur ook iets extra aangetrokken. Rijd ik met het binnenblad voor dan is er meer speling in de achterderailleurkabel en mis ik de op een na lichtste versnelling. Bergop speelt me dat telkens parten. Vandaag maar eens kijken of ik hiervoor een oplossing kan vinden.
Parts Part 2
Het nog noodzakelijke onderhoud voor vertrek: vervangen van freewheel en ketting. Inderdaad: freewheel. Mijn fiets is nog uit de tijd dat je het freewheel met de tandwielen erop in een keer vervangt. Tegenwoordig zit het freewheel "vast" op de as en vervang je de cassette van/of losse tandwielen.
maandag 26 juni 2006
Vakantie!!!
Dacht ik vorige week over vandaag toen ik zei dat ik nog een week eindjes aan elkaar ging knopen. Als je daarmee begint komt er natuurlijk nooit een einde aan, ik had beter moeten weten. Vandaag dus nog wel bezig geweest voor mijn werk, gelukkig thuis zodat ik niet werd afgeleid door andere zeer belangrijke werkgerelateerde dingetjes en het kon beperken tot halverwege de middag, uiteindelijk toch bijna een hele werkdag. Wel relaxed zo zonder reistijd en je doet echt 2x zoveel!
Nog wat tijd over voor de voorbereiding van mijn fietstocht. Helaas gooit een spijker in de band van mijn auto roet in het eten. Eerst nog even naar de bandendokter. Als dat verroeste reservewiel tenminste onder de auto uitkomt. De bout waarmee het rek waar deze inhangt is bevestigd, wil na een halfuur sprayen met kruipolie, krachttermen uiten en wrikken met een waterpomptang (multifunctie zo'n ding), voldoende draaien om het wiel er net uit te kunnen lichten. Snel naar de bandensuper die in no time het bandje geplakt er weer onder heeft zitten en zonder krachttermen het reserve wiel weer op z'n plaats legt. Hij laat de bout voor wat ie is en vind het wiel er voldoende stevig onderhangen.
Nog wat tijd over voor de voorbereiding van mijn fietstocht. Helaas gooit een spijker in de band van mijn auto roet in het eten. Eerst nog even naar de bandendokter. Als dat verroeste reservewiel tenminste onder de auto uitkomt. De bout waarmee het rek waar deze inhangt is bevestigd, wil na een halfuur sprayen met kruipolie, krachttermen uiten en wrikken met een waterpomptang (multifunctie zo'n ding), voldoende draaien om het wiel er net uit te kunnen lichten. Snel naar de bandensuper die in no time het bandje geplakt er weer onder heeft zitten en zonder krachttermen het reserve wiel weer op z'n plaats legt. Hij laat de bout voor wat ie is en vind het wiel er voldoende stevig onderhangen.
woensdag 21 juni 2006
Stilte Voor De Storm
Ik zou dus al aan het fietsen zijn, maar dat is niet zo. Ik word nog opgehouden door wat losse eindjes op "het project" en een medisch onderzoek (niets zorgelijks). Mijn vertrek is gewoon een weekje later, wat maakt het uit.
zondag 18 juni 2006
Zomer!
Ineens is het dan zover: de lelies komen uit, de zomer is begonnen. Lekker weer trouwens, prima fietsweer ook. Echt zonde om de komende week nog op kantoor te zitten. Dat wordt dus een weekje (of 2) extra vakantie...
dinsdag 13 juni 2006
Koud He!
Het is hier niet te harden zo warm. Hiernaast staat de airco op 10 maar helaas kunnen wij daar niet van meegenieten. Een half open raam biedt vanwege het ontbreken van elk zuchtje wind ook geen verkoeling. Nog een half jaartje dan zitten we in een nieuw gebouw...
zaterdag 10 juni 2006
Route "Eddy Stigter" Editie 2006
Het is volbracht! De eerste editie van de route "Eddy Stigter" is onder begeleiding van de stichter zelf, door Andre, Jan, Harrie en mijzelf uitgereden. Al om 6 uur lag de organisator in zijn bed te draaien, onrustige beenspieren en mogelijk ook nog wat nervositeit over de goede afloop maakten dat hij zich al vroeg mentaal aan het voorbereiden was.
Na een licht ontbijt controleren we het materiaal en gaan om 9 uur van start. Vanuit ons onderkomen bij CCR net boven Remouchamps kiezen we de weg naar La Reid, omhoog dus. De benen worden meteen getest. Voorbij La Reid gaat het in de richting van Spa en daar voel ik dat mijn ontbijt lichtelijk in de weg zit. Bij de beklimming van de Vecquee zit ik er al gauw behoorlijk doorheen, het is warm -zeg maar bloedheet- en halverwege de beklimming ziet het zwart voor mijn ogen. Waarom doe ik dit eigenlijk?
We rijden verder richting Sart en Tiege en tijdens de afdaling herstel ik voldoende om de korte klimmetjes zonder veel moeite op te rijden. Harrie klaagt al vanaf het begin over zijn materiaal. Dit zijn we inmiddels wel van hem gewend. Na wat aanpassingen aan de stand van z'n stuur hopen we dat het beter wordt. We rijden door Jalhay en beginnen meteen daarna aan de klim naar Baraque Michel, een lang recht stuk met heel in de verte mogelijk het einde van de klim. Edward en Andre gaan zoals steeds voorop, Harrie nu erachter aan en Jan en ik sluiten de rijen. Halverwege verlies ik de aansluiting met Jan door wat problemen met de achterderailleur. Omdat we nu al bijna 40 km hebben gereden ben ik voldoende "opgewarmd" (het is bijna 30 graden!) en rijd het gat naar hem en Harrie dicht. We stoppen even om te recupereren en rijden vervolgens naar de top waar we een koffiepauze nemen.
Hierna wacht ons een lange en verdiende afdaling naar Malmedy. Het eerste stuk over een rechte weg met de wind op kop. Harrie en Andre gaan er hard vandoor, Jan en ik doen het wat rustiger aan. Edward komt me "ophalen" en samen rijden we kop over kop tot aan het stuk tussen de bomen. Daar blijf ik in de bochten op "veilige" afstand. Beneden wachten we even op Jan en vervolgens doorkruisen we Malmedy en gaan op weg naar de volgende klim met als doel Recht. Daar gaat Harrie even liggen -om te snurken?- wat ons doet vermoeden dat hij niet verder wil... Uiteindelijk wordt hij toch weer wakker en rijden we verder naar Vielsalm. Van daaraf gaat het grote verzet er weer op en koersen we met grote snelheid af op Wanne.
Na de eerste beklimming denk ik er al te zijn. Dat valt even tegen wanneer na een korte afdaling de echte klim pas begint. Met zo'n laag tempo ben ik nog niet eerder omhoog gereden, wat is dit steil en zwaar. Edward is al voorbij en haakt aan bij een ander groepje. Andre blijft in mijn vizier doordat hij zwaar slingerend omhoog rijdt. Ik vraag me af wat hij in zijn bidon heeft zitten. Later verklaart ie dat hij wat verkoeling in de schaduw van de bomen aan de linkerkant van de weg zocht. Waar dat slingeren dan goed voor was? Aan het eind van het zwaarste stuk staat een bankje en daar zit Edward op ons te wachten. We worden geacht even uit te rusten...
We lessen onze ergste dorst en sturen een motorrijder de verkeerde kant op waarna we het laatste stuk door het bos omhoog rijden. Over de top gaan we niet rechtdoor naar Stavelot zoals oorspronkelijk in de route stond aangegeven maar slaan in Wanne direct linksaf naar Trois Ponts. Deze afsnijding van no. 13 in de route was al vroeg afgedwongen door Harrie. Omdat het al laat begint te worden en we nog niet hebben geluncht komt nu het skippen van no. 16 en 17 ook ter sprake. Dit betreft de klim van Le Rosier. We besluiten eerst te gaan lunchen in Trois Ponts waar we om 4 uur arriveren. Uiteraard is de keuken al een uur gesloten en moeten we het doen met wat taart en fruitdrankjes. De rest van de route staat ter discussie en het plan is om het meest vlakke vervolg langs de rivier te kiezen. Dat betekent dat we La Gleize nog wel op moeten.
In Stoumont weet Eddy ons te overtuigen dat de route over de Vecquee door Desnie korter, sneller en niet zwaarder is dan de route langs de rivier, met de gedenkwaardige opmerking: "zonde om die beklimming te laten liggen". Samen met Jan rijd ik in een wandeltempo omhoog om zo ook nog wat te kunnen kletsen en om ons heen te kijken. Bovenaan gekomen blijkt dat wij de omgeving een stuk beter in ons hebben opgenomen dan de andere deelnemers. Na een laatste rustpauze om te drinken zijn we in no time weer terug bij CCR. Het is dan inmiddels 10 uur later dan toen we vertrokken.
Nu is het moment voor hetgeen waar we al de hele middag naar uitkeken:
Na een licht ontbijt controleren we het materiaal en gaan om 9 uur van start. Vanuit ons onderkomen bij CCR net boven Remouchamps kiezen we de weg naar La Reid, omhoog dus. De benen worden meteen getest. Voorbij La Reid gaat het in de richting van Spa en daar voel ik dat mijn ontbijt lichtelijk in de weg zit. Bij de beklimming van de Vecquee zit ik er al gauw behoorlijk doorheen, het is warm -zeg maar bloedheet- en halverwege de beklimming ziet het zwart voor mijn ogen. Waarom doe ik dit eigenlijk?
We rijden verder richting Sart en Tiege en tijdens de afdaling herstel ik voldoende om de korte klimmetjes zonder veel moeite op te rijden. Harrie klaagt al vanaf het begin over zijn materiaal. Dit zijn we inmiddels wel van hem gewend. Na wat aanpassingen aan de stand van z'n stuur hopen we dat het beter wordt. We rijden door Jalhay en beginnen meteen daarna aan de klim naar Baraque Michel, een lang recht stuk met heel in de verte mogelijk het einde van de klim. Edward en Andre gaan zoals steeds voorop, Harrie nu erachter aan en Jan en ik sluiten de rijen. Halverwege verlies ik de aansluiting met Jan door wat problemen met de achterderailleur. Omdat we nu al bijna 40 km hebben gereden ben ik voldoende "opgewarmd" (het is bijna 30 graden!) en rijd het gat naar hem en Harrie dicht. We stoppen even om te recupereren en rijden vervolgens naar de top waar we een koffiepauze nemen.
Hierna wacht ons een lange en verdiende afdaling naar Malmedy. Het eerste stuk over een rechte weg met de wind op kop. Harrie en Andre gaan er hard vandoor, Jan en ik doen het wat rustiger aan. Edward komt me "ophalen" en samen rijden we kop over kop tot aan het stuk tussen de bomen. Daar blijf ik in de bochten op "veilige" afstand. Beneden wachten we even op Jan en vervolgens doorkruisen we Malmedy en gaan op weg naar de volgende klim met als doel Recht. Daar gaat Harrie even liggen -om te snurken?- wat ons doet vermoeden dat hij niet verder wil... Uiteindelijk wordt hij toch weer wakker en rijden we verder naar Vielsalm. Van daaraf gaat het grote verzet er weer op en koersen we met grote snelheid af op Wanne.
Na de eerste beklimming denk ik er al te zijn. Dat valt even tegen wanneer na een korte afdaling de echte klim pas begint. Met zo'n laag tempo ben ik nog niet eerder omhoog gereden, wat is dit steil en zwaar. Edward is al voorbij en haakt aan bij een ander groepje. Andre blijft in mijn vizier doordat hij zwaar slingerend omhoog rijdt. Ik vraag me af wat hij in zijn bidon heeft zitten. Later verklaart ie dat hij wat verkoeling in de schaduw van de bomen aan de linkerkant van de weg zocht. Waar dat slingeren dan goed voor was? Aan het eind van het zwaarste stuk staat een bankje en daar zit Edward op ons te wachten. We worden geacht even uit te rusten...
We lessen onze ergste dorst en sturen een motorrijder de verkeerde kant op waarna we het laatste stuk door het bos omhoog rijden. Over de top gaan we niet rechtdoor naar Stavelot zoals oorspronkelijk in de route stond aangegeven maar slaan in Wanne direct linksaf naar Trois Ponts. Deze afsnijding van no. 13 in de route was al vroeg afgedwongen door Harrie. Omdat het al laat begint te worden en we nog niet hebben geluncht komt nu het skippen van no. 16 en 17 ook ter sprake. Dit betreft de klim van Le Rosier. We besluiten eerst te gaan lunchen in Trois Ponts waar we om 4 uur arriveren. Uiteraard is de keuken al een uur gesloten en moeten we het doen met wat taart en fruitdrankjes. De rest van de route staat ter discussie en het plan is om het meest vlakke vervolg langs de rivier te kiezen. Dat betekent dat we La Gleize nog wel op moeten.
In Stoumont weet Eddy ons te overtuigen dat de route over de Vecquee door Desnie korter, sneller en niet zwaarder is dan de route langs de rivier, met de gedenkwaardige opmerking: "zonde om die beklimming te laten liggen". Samen met Jan rijd ik in een wandeltempo omhoog om zo ook nog wat te kunnen kletsen en om ons heen te kijken. Bovenaan gekomen blijkt dat wij de omgeving een stuk beter in ons hebben opgenomen dan de andere deelnemers. Na een laatste rustpauze om te drinken zijn we in no time weer terug bij CCR. Het is dan inmiddels 10 uur later dan toen we vertrokken.
Nu is het moment voor hetgeen waar we al de hele middag naar uitkeken:
donderdag 8 juni 2006
Onderdelen!
Net op tijd arriveren vandaag mijn bestelde fietsonderdelen: banden, bidons, houders, remblokken, kabels etc. Dat wordt vanavond nog even doorklussen, maar achterremblokken en achterband moeten zeker voor de tocht van zaterdag worden vervangen.
maandag 5 juni 2006
De 7 Provincien
De Pinksterdagen stonden voor mij in het teken van een toer door 7 provincies. In totaal een rondreis van ruim 1000km die tot doel had mijn moeder van haar huis naar Assen en weer terug te brengen. Dit nog als "goedmakertje" voor mijn verstek laten gaan op haar verjaardag. Als uitvalsbasis voor deze toer kozen we voor halfpension bij Hotel Kaak en co op een toplocatie in Nijmegen. Daar kwamen we twee dagen bij tussen het reizen door en genoten van verzorgd ontbijt, hapje voor onderweg en luxe diners. Uiteraard ontbraken onderweg de verplichte chauffeursstops (rijtijdenwet!) niet.
woensdag 31 mei 2006
Nieuwe Oude Fiets!
Net een tweede hands racefiets gekocht. Waarom? Nou, omdat ik zin had om iets te kopen en ik gek ben van fietsen. Of is dat teveel een "vrouwen" antwoord voor de stoere vent waarvoor men mij houdt? Goed, ik ben al een tijdje op zoek naar een fiets om aan te kunnen sleutelen om zo mijn vaardigheid daarin te verhogen. Hoort natuurlijk bij de voorbereiding op mijn tocht naar Frankrijk. Omdat ik mijn hybride niet wil verklooien, heb ik daar nu een andere fiets voor. Laat de vorige eigenaar het maar niet horen.
Natuurlijk ga ik er af en toe wel een stukje op pedaleren. Het lijkt me een fijne fiets, morgen oordeel ik verder...
Natuurlijk ga ik er af en toe wel een stukje op pedaleren. Het lijkt me een fijne fiets, morgen oordeel ik verder...
dinsdag 30 mei 2006
Foto's
Langzamerhand ontstaat er een redelijk gevuld foto-album van mij op Flickr. Veel foto's zijn publiek en kunnen dus door iedereen in de hele wereld (nou ja, de hele wereld...) bekeken worden. Er zitten echter ook foto's bij die ik niet publiek wil/kan/mag tonen. Een aantal hiervan is zo prive dat alleen ik zelf ze zou kunnen bekijken (maar wil ik dat wel?). De rest is toegankelijk voor vrienden en/of familie. Ben je nieuwsgierig of jij mogelijk in compromiterende omstandigheden op een foto uit die laatste categorie foto's staat? Neem dan een gratis Flickr account en zorg dat je mijn vriend(in) en/of familie (veel succes) wordt. Tip: maak eerst een Yahoo account aan, zie de Flickr inlog pagina.
vrijdag 26 mei 2006
Regenjas
Niet eerder heb ik zoveel plezier gehad van mijn regenjas. Twee dagen er in rondfietsen maakt het haast als tot een tweede huid. Ik ben ook meteen genezen van mijn "regenfobie op de fiets"! Als het niet te koud is en er niet teveel wind staat, is fietsen in de regen zelfs erg lekker! Zet wel iets met een klep op je kop en smeer vooraf je benen in met vet (uierzalf werkt prima). De regen-overschoenen die ik deze twee dagen testte voldoen voor een uur, daarna krijg je toch natte voeten al gaat dat heel langzaam. Prettig is wel dat de regen die van je benen afloopt niet je schoenen en sokken instroomt. Je voeten worden vooral nat van opspattend water dat langs de onderkant via de zijkanten je schoenen doorweekt.
Het gevoel van fietsen in de regen is te vergelijken met lopen door de plassen, wat je als kind wel doet maar waarvan je later vergeet hoe leuk dat is.
Drachenfelsen!
Het regent niet meer! Nog ff en de zon gaat schijnen. Snel ontbijten, klaarmaken voor het fietsen en vertrekken. Op het moment dat we opstappen: de eerste druppels. Vandaag kiezen we een route ten zuiden van onze uitvalsbasis. We gaan in de richting van -wat is het ook alweer Harrie- Konigsberg, euhh Winterberg, nee: Konigswinter! En daar zijn de Drachenfelsen op zo'n 450m hoogte. Die zullen we niet helemaal nemen want het laatste stuk gaat per Zahnradbahn, zo vernemen we van de hotelier van dienst. Het gaat steeds harder regenen en in no time zijn we alweer net zo nat als gisteren. Voor Harrie is dit net teveel van het verkeerde weer... Daar komt nog bij dat zijn materiaal niet in orde is, zelfs na een volledige beurt van de erkende fietsenmaker. Ondanks de regen hebben we het door de vele klimmetjes niet koud. Wel merken we dat we wat minder snel vooruit komen dan gisteren. Dat is ook debet aan de problemen met het materiaal en omdat we vaker stoppen om wat te eten. Al fietsend is het lastig om met de koude handen de verpakking van de mueslibars, snelle jelles en kaptein koeks open te krijgen. Na zijn vochttekort gisteren is Harrie druk in de weer met drinken.
Bergaf is het afzien, zowel vanwege de zelf opgewekte tegenwind met een chill factor van min 20 als door de striemende regendruppels in je gezicht die bij 60km per uur aanvoelen als kiezelsteentjes. Het remmen blijft spannend met zoveel water op de weg. Rond half drie zijn we weer terug in Stadt Blankenberg en doen nog een paar bakjes in Haus Sonnenschein (duh). Nog 2,5 uurtjes rijden en we kunnen weer douchen...
Bergaf is het afzien, zowel vanwege de zelf opgewekte tegenwind met een chill factor van min 20 als door de striemende regendruppels in je gezicht die bij 60km per uur aanvoelen als kiezelsteentjes. Het remmen blijft spannend met zoveel water op de weg. Rond half drie zijn we weer terug in Stadt Blankenberg en doen nog een paar bakjes in Haus Sonnenschein (duh). Nog 2,5 uurtjes rijden en we kunnen weer douchen...
donderdag 25 mei 2006
Trainingskamp Hennef
Met de ardennen op 10 juni voor de boeg als angstgegner, vertrekken Harrie en ik vandaag naar ons trainingskamp in Duitsland. Voor de broodnodige variatie nu eens niet het Sauerland met uitvalsbasis Ludenscheid, maar iets zuidwestelijker nabij Bonn. We nemen onze intrek in Hotel Haus Sonnenschein -what's in a name het regent al vanaf het moment dat we Duitsland binnenreden- en maken snel kwartier om te kunnen vertrekken. De regenjassen gaan meteen aan, we nemen geen risico's. Ik heb ook super-de-buper luxe overschoenen voor tegen het natworden van mijn onderschoenen bij me en die ga ik nu mooi eens aan een test onderwerpen. We hebben zo'n 60km voor de boeg met voldoende klimmeters. De route voert globaal via Hennef, Much, Ruppichteroth, Windeck, Eitorf en weer terug naar de basis: Stadt Blankenberg. Zoals de naam al doet vermoeden gaan de laatste kilometers redelijk steil (met echte haarspelden!) omhoog. Net na vijven zijn we terug en douchen en verkleden ons snel om direct onze honger te kunnen stillen. Daarna verlangen we naar ons bed en een goede lange nacht met diepe slaap. Om half tien zijn we vertrokken naar dromenland.
woensdag 24 mei 2006
Gewichtig
Sinds ik vorig jaar maart gestopt ben met roken is er steeds meer van mij gekomen. 20 April dit jaar vond ik dat ik voldoende gegroeid was en besloot dat het snoeiseizoen moest beginnen. Nu een maand later ben ik 4 kilogram lichter, maar het eind is nog lang niet in zicht. In totaal beoordeelde ik mezelf op 16kg te zwaar, in dit tempo heb ik nog 3 maanden te gaan.
dinsdag 23 mei 2006
File
Bij het uitrijden van mijn straat sta ik al in de file. En dan te bedenken dat in deze wijk de komende jaren nog minstens 4x zoveel mensen komen wonen...
zondag 21 mei 2006
Groninger Museum
Zondag: ideale dag voor een museum bezoek. Voor ons is dat 100 meter wandelen naar het Groninger Museum. Maar eerst even onze koffers stallen op het station, dat scheelt wat sjouwen en geeft straks nog wat ruimte om een laatste afscheids-stadswandeling te maken. Het museum zelf is al indrukwekkend genoeg om bewonderd te worden -we zijn er allebei voor de 2de keer- maar de tentoonstelling van Marc Quinn laat een zeer diepe indruk na. Ook als je niet in de buurt bent dan zou ik even een kijkje gaan nemen! Rond 1 uur verlaten we het museum om nog wat plaatjes van de stad te schieten. Het weer is zeer afwisselend en na wat rondslenteren met De Kostery als "vaag" doel nemen we daar in de zon plaats op het terras.
Na een laatste koffie in Groningen en nog een broodje met geitenkaas en honing (hmm...) toe wandelen we richting station om met de eerste druppels van een stortbui weer plaats te nemen in de eerste klas, op weg terug naar Amersfoort via allerlei creatieve "omzwervingen" bedacht door de NS.
zaterdag 20 mei 2006
Groninger Da Vinci Night!
Inderdaad: we gaan naar Groningen en wel met het openbaar vervoer. Volgens Mireille voor mij een "niet zo logische" keuze. Maar uiteraard steekt daar het verschil tussen mannen- en vrouwenlogica weer de kop op. Via de site van de NS komen we er achter dat door de werkzaamheden aan het station Vathorst -gunstig omdat dat eind mei al opengaat- we zullen reizen via Deventer -ongunstig omdat dat een uur extra reistijd oplevert. We reizen met een lentetoer kaartje wat betekent dat we eerste klas reizen voor de prijs van een weekendretour tweede klas. Voorwaarde is wel dat we samen reizen, en daar was het nou net om begonnen. Om 5 uur arriveren we in de Hoofstad van Groningen en wandelen via een enorme omweg naar pension Tivoli, dat inderdaad op zo'n 200 meter van het station ligt. We installeren ons in ons riante onderkomen en doen daarna wat inkopen om vervolgens een goede cappu te scoren.
Daarna wandelen we naar de Turfgracht voor onze eerste Da Vinci experience van de avond: de Osteria Da Vinci. De wandeling er naar toe is genieten, wat is dit een mooie en gezellige stad! Veel te doen en vandaag als extra druktemaker de kermis. Jammer dat Groningen zover weg van de rest van de wereld is, anders zou ik er zo gaan wonen.
De osteria is haast niet met woorden te beschrijven, de kaart is zeer uitgebreid en de gerechten die we kiezen zijn eerlijk en oprecht Italiaans. Dit is beter dan we de laatste jaren waar dan ook in Nederland (en Italie!!!) buiten de deur hebben gegeten. Goede ingredienten en gevoel en oog voor kwaliteit voeren hier de boventoon. Niks poespas, gewoon goed en lekker koken en daarna smullen! Hier willen we zondermeer morgen weer eten en de weken daarna ook. Wat de kaart betreft is dat geen enkel probleem, hier kun je een maand genieten zonder 2 keer hetzelfde te eten.
We nemen geen dessert en wandelen net voor negenen naar Bioscoop Camera om de kaartjes voor de Da Vinci code af te halen. Deze bioscoop gaat binnenkort sluiten en de entree is daarom maar 5 euro. Dat laatste vinden we prima maar het is jammer dat zo'n sfeervolle bios uit het centrum van Groningen verdwijnt. De "verhuizing" gaat naar Euroborg...
Daarna wandelen we naar de Turfgracht voor onze eerste Da Vinci experience van de avond: de Osteria Da Vinci. De wandeling er naar toe is genieten, wat is dit een mooie en gezellige stad! Veel te doen en vandaag als extra druktemaker de kermis. Jammer dat Groningen zover weg van de rest van de wereld is, anders zou ik er zo gaan wonen.
De osteria is haast niet met woorden te beschrijven, de kaart is zeer uitgebreid en de gerechten die we kiezen zijn eerlijk en oprecht Italiaans. Dit is beter dan we de laatste jaren waar dan ook in Nederland (en Italie!!!) buiten de deur hebben gegeten. Goede ingredienten en gevoel en oog voor kwaliteit voeren hier de boventoon. Niks poespas, gewoon goed en lekker koken en daarna smullen! Hier willen we zondermeer morgen weer eten en de weken daarna ook. Wat de kaart betreft is dat geen enkel probleem, hier kun je een maand genieten zonder 2 keer hetzelfde te eten.
We nemen geen dessert en wandelen net voor negenen naar Bioscoop Camera om de kaartjes voor de Da Vinci code af te halen. Deze bioscoop gaat binnenkort sluiten en de entree is daarom maar 5 euro. Dat laatste vinden we prima maar het is jammer dat zo'n sfeervolle bios uit het centrum van Groningen verdwijnt. De "verhuizing" gaat naar Euroborg...
Weekend!
Gezellig, vandaag gaan we op stap, een kort weekendje weg. Waarnaartoe kan ik nog niet vertellen omdat het voor Mireille nog een verrassing moet zijn. Dat was het tot 5 minuten geleden voor mij ook. Net niet op de bonnefooi...
vrijdag 19 mei 2006
woensdag 17 mei 2006
Moe
Beetje uitgeput ben ik wel. Vandaag sinds lange tijd weer wat aan deze weblog gewerkt en foto's ge-upload. Vanmiddag nog gefietst (50km) en ik kon merken dat het skwasjen van gisteren nog in mijn benen zat: ik kwam amper vooruit. Duidelijk last van weigerende quadriceps. Ik vraag me af of dat skwasjen wel zo gezond is voor je lichaam. Tja, het blijft natuurlijk wel een (erg leuk) spelletje! Ik was eigenlijk van plan om 65km te fietsen maar door al dat enthousiaste getyp hier werd het wat laat om voor het bezoek van vanavond nog op tijd terug te zijn. En dan had ik natuurlijk ook nog geen boodschappen gedaan. Goed, het bezoek is weer weg, het was weer erg gezellig nog bedankt P&C, en zo tijd om naar bed te gaan.
Tour De France 2006
Of moet het zijn "Ronde van Frankrijk 2006"? In elk geval: in juni ga ik proberen om in een paar weken van Amersfoort naar de Middelandse zee te fietsen. Bij elkaar ongeveer 1450km. Sinds begin april worden de benen wekelijks meer en meer getraind. De voorbereiding begint nu in een stroomversnelling te geraken. De route wordt gepland, met een globale inschatting van de dag-etappes. Mijn fiets moet de komende week nog een hele grote beurt en mogelijk revisie of vervanging van wat onderdelen ondergaan. Als het weer rond hemelvaart meezit dan ga ik met Harrie wat pedaleren in het Sauerland om zo alvast te wennen aan de accidentatie in de Ardennnen. Want al langer staat vast dat ik met een groepje fiets-recreanten (duh) op 10 juni een rondje ga fietsen in de Ardennen, en dat past mooi in mijn route schema. Waarschijnlijk wordt dat dan etappe 4 en als fijn vooruitzicht: een dagje klimmen ZONDER bepakking.
De komende weken zal ik op deze blog verhalen van mijn voorbereiding en daarna zoveel als mogelijk verslag doen van mijn "toer de frans". Natuurlijk met actuele beelden.
De komende weken zal ik op deze blog verhalen van mijn voorbereiding en daarna zoveel als mogelijk verslag doen van mijn "toer de frans". Natuurlijk met actuele beelden.
zondag 14 mei 2006
Moedersdag 2
Ik ben blijven slapen, het is ook zo'n kolere-eind rijden. Natuurlijk heb ik mijn fiets meegenomen en ik stap rond elven op voor een rondje limburgse heuvelen. In de miezerregen bij een temperatuur van 20 graden doe ik een herinneringstocht naar mijn jeugd. Via Merkelbeek, Doenrade, Oirsbeek, Schinnen en Geleen fiets ik naar Sittard. Daar is het even droog en ben ik al zodanig opgewarmd dat de regen mij niet meer deert. Ik steven af op de beruchte Windraak en maak daarna nog een extra rondje door Puth, Schinnen, Oirsbeek, Doenrade en via Oirsbeek (omdat het er zo mooi is en ik na al die jaren toch nog een heel mooi straatje heb ontdekt waar ik toen alleen maar voorbij ben gefietst), Amstenrade en Merkelbeek weer naar homebase. De 35 kilometer voelen goed en ik ben weer helemaal fris in mijn hoofd, lekker! Daarna lunchen we nog samen, voor mijn moeder is dat een gezond fruittaartje met brooddeeg, tja het is haar dag dus 't mag! Tegen tweeen gaan we samen naar Sittard waar ik bijklets met mijn zus en zwager.
zaterdag 13 mei 2006
Moedersdag
Morgen pas, maar da's geen reden om niet vandaag al naar het zonnige -was't maar waar, in heel Nederland schijnt de zon, behalve in Limburg- zuiden af te reizen, om mijn moeder in de bloementjens te zetten en natuurlijk ook lekker voor haar te koken. 't Was alweer even geleden dat we elkaar zagen en ik had -shame on me- op haar verjaardag verzuimd vanwege buitenlandse verplichtingen. We kletsen als vanouds wat af en het is tot laat gezellig.
vrijdag 12 mei 2006
Fiets Pimpen
Vandaag zijn de nieuwe fietsonderdelen binnen gekomen die ik bij een duits internet-postorder-bedrijf had besteld. Ik ga mijn fiets pimpen, wel functioneel natuurlijk want het moet lichter en niet zwaarder worden. Ik ga proberen om vanavond nog het racestuur en de remgrepen te monteren, zodat de fiets weer berijdbaar is en ik 'm morgen mee kan nemen naar Limburg. Dan moet ik wel doorwerken want de zon is al aan het zakken. Het demonteren van het originele stuur kost veel tijd omdat alle onderdelen ervan af moeten en de handvatten zitten erg vast. Als alles los is probeer ik het racestuur door de "ahead" te frotten. Dat lukt op geen enkele manier. De eerder bedachte constructie met een aparte stuurpen en "ahead" met afschroefbare stuurklem is de enige manier om het racestuur te monteren. Dit had ik eigenlijk al voorzien, maar hoopte dat het eenvoudiger kon. Nu moet ik op het web weer opzoek naar passende onderdelen. En mag ik op het eind van de avond alles weer in elkaar gaan zetten, anders heb ik morgen niets om op te fietsen.
Abonneren op:
Posts (Atom)