Plakkertjes, stickertjes en de dergelijken

Pas recent is me opgevallen dat er op de waslabels van nieuwe kleding kleine plakkertjes zitten. Eerder vond ik wel vaker de resten hiervan bij het schoonmaken van de pomp van mijn wasmachine. Ik begreep echter nooit waar die plakkerige stuff vandaan kwam en heb toen maar opgegeven daar over na te denken. Mijn innerlijke Sherlock had te weinig informatie om te komen tot een sluitende deductie. Hoe ik dan nu de link wel heb gelegd is mij een raadsel. Wie Joost heet mag het zeggen. 

Zo ongeveer 2x per jaar koop ik kleding, meestal in een periode van een paar weken. En daar moet ik het dan maar mee doen. Het is niet dat ik een hekel heb aan het kopen, maar het kiezen gaat me slecht af. Als ze in de winkel nou precies dat hadden we me bevalt en verder niet, zou me veel frustratie en vermoeienis bespaard blijven. Helaas leven we niet achter het ijzeren gordijn... 

De maand januari is voor het kleding kopen ideaal, en dit jaar was het hard nodig dat ik eens wat nieuwe kledij zou aanschaffen nadat ik daar al ruim 2 jaar niet aan toe gekomen was. Tegenwoordig doe ik dat ook online, net als iedereen (nou ja, bijna iedereen). Daarbij heb ik een grote hekel aan het terugsturen van producten. helaas ontkom ik daar ook niet aan vanwege het gebrekkig maatvaststellings beleid van de diverse fabrikanten.  Er is geen algemeen geldende afspraak over welke maat welke afmetingen heeft. Wat bij de een groot valt kan in dezelfde maatduiding van de andere fabrikant veel te klein zijn. Dat heb ik recent een paar maal ervaren. Ergerlijk vind ik dat. 

Maar mijn ergernissen over het koopproces vallen in het niet bij mijn woede over al die plakkertjes. Zover ik nu begrepen heb, zijn het Qualitätskontrolle stickertjes. Als we het over kwaliteit hebben, dan spreken we Duits, logisch. Voor de garantie van kwaliteit heeft iemand het product gecontroleerd op fout en kapot, en geconstateerd dat dat niet aan de hand is. De sticker is de bevestiging dat het item door mag naar de klant. 

Ik stel me zo voor dat er de godganse dag mensen t-shirts zitten te bekijken op loszittende naden, gaten in de stof, kleurverschillen etc. etc. en dan een stickertje plakken. En dat er verderop mensen de hele dag naar stickertjes zitten te staren voordat ze het item een labeltje geven en vervolgens inpakken in plastic. 

Nou snap ik dat er kwaliteits controle is. Het is een enorme kostenpost als je dit aan de klant over laat - ik zal later nog eens schrijven over een branche waarin dat de normaalste zaak van de wereld is. Maar met alle moderne middelen van nu, moet je dan nog stickertjes plakken?

Dan zijn dit alleen nog maar de stickertjes op kleding. Wat denk je van fruit: bananen, kiwis, appels. Allemaal bestickerd. Wie doe dat, maar bovenal: wat is het nut? Ik zie zo ook wel dat een banaan een banaan is. En als je dan wil onderscheiden vanwege het afrekenen, dan is 1 sticker per tros wel  genoeg. Maar met het moderne zelfscannen zijn stickers echt overbodig geworden, waar ze altijd al een onzinnige verspilling zijn. Ik heb het niet uitgerekend, het lijkt me echter een enorme berg stickers, die allemaal klein zijn en daarom alleen al een milieu risico vormen. Bovenal is het verspilling in alle aard. 

The Devil is in the details. Is dit een detail dat iedereen zo vanzelfsprekend vind dat er geen reuring over is? Statiegeld op blikjes, iedereen aan de zonnepanelen en van het gas af, recyclbare verpakkingen, noem maar op. Vergeten we bij al die grootse acties niet iets? Namelijk dat alle kleine beetjes bijdragen, en dat heel veel kleine beetjes een enorme bijdrage zijn aan het verbeteren van onze omgang met de Natuur (het moet maar een naam hebben). Het gaat hier om HEEL ERG VEEL vervuilende en onnodige stickertjes. Tijd om daar radicaal mee te stoppen. Opzouten met je ouderwetse en vervuilende bedrijfsprocessen, en snel een beetje!

Oh, ik heb overwogen om de kledingfabrikanten aan te klagen voor het stuk gaan van mijn wasmachine. Inderdaad, de pomp zat vol met die smerige plakkertjes. Het kan alsnog, maar ik heb van de nieuwe kleding alle stickers al bij het restvuil gedaan... Vraag me af of ik de enige ben.

Onzin!

 ONZIN!

"De eerste mislukt altijd", zegt men. Over pannekoeken gaat het dan. Maar ik heb het ook al gehoord van een man over zijn oudste kind, en van schilders over hun eerste doek. Nou noem maar op, het is van pannekoeken tot erger gegaan. Het is onzin, natuurlijk is het onzin! Als iedereen elkaar nabauwt en geen vragen stelt, dan is het onzin, daar kun je zeker van zijn. 

Er wordt erg veel onzin verkocht onder het mom van algemeen geldende wetten en regels die er helemaal niet zijn. Het zijn zaken die door veel mensen waargenomen zijn en alleen daarom voor algemeen waar gaan gelden, en dan maar meteen in ALLE gevallen. Het zijn heel veel N=1's. Maar de tegenvoorbeelden hoor je niet, nooit. Vanuit een soort groepsgevoel is het aantrekkelijker om de onzin na te praten. Als maar genoeg mensen dezelfde onzin verkopen, dan lijkt het al snel waar. De mensen die zich aansluiten bij de groeiende groep, die hebben dan het gevoel ergens bij te horen. Het legioen van onzin-roeptoeteraars, hooligans van het ware woord, de kudde van kletsmajoors. Het zijn schapen in een mensenvacht.

Altijd, Nooit, Alles, Niets, Iedereen, Niemand, dat soort absolute woorden signaleren al dat er iets niet in de haak is. De Natuur doet niet aan altijd en nooit. De natuur is grillig, toevalig en willekeurig en bestaat bij de gratie van variatie. Is dus niet van het 'in alle gevallen identiek'. Er zijn niet voor niks zwarte schapen. Dat is een gevolg van het - gelukkig maar - imperfecte karakter van de natuur. Foutjes gebeuren continu en dat is de verzekering dat het leven voortgang heeft. Wat perfect is, dat sterft snel uit of wordt anders wel - met de mens als grootste boosdoener - kapot gemaakt.  

Zelfs in de meest zekere en enig ware wetenschap die er is - de natuurkunde - is men het niet eens over de essentie. Moeten we de fenomenen nu beschrijven met een snaar, of in deeltjes? Men weet het niet en komt er niet uit. De moeder aller wetenschappen dubt al decennia met deze kwestie. Dit gaat om een theorie over ALLES. Daar heb je het al "Alles'! Nou, alles laat zich niet vangen in 1 theorie, net zo goed als dat alle gevallen niet onder 1 noemer zijn te scharen. En daarbij blijft het maar een theorie, een model. Dat IS niet de werkelijkheid, dat IS hoe wij mensen de werkelijk interpreteren en beschrijven. Dat zijn 2 heel verschillende dingen. 

Soms lijkt het er wel op dat de interpretatie eerst komt en in veel gevallen ook het enige is. De meeste (nee niet alle!) mensen hechten aan hun eigen interpretatie (lees waarheid) van de werkelijkheid en doen niet eens moeite om verder te kijken dan hun neus lang is. Gemakzucht, luiheid, arrogantie, noem alle zonden maar op en je vind snel meer dan genoeg mensen die zich daar willens en wetens schuldig aan maken. 

Deze ziekte van het alles in 1 keer willen bevatten, het alles over een kam scheren, is wijdverbreid. Om verder geen moeite te hoeven doen en de uitzonderingen niet in ogenschouw te hoeven nemen. Het is letterlijk een waardeloze manier van beschouwen. Inderdaad waardeloos, omdat er geen waarde wordt toegevoegd, maar afgenomen. Al die gevallen waarin de wet/regel "De eerste mislukt altijd" niet geldt, die worden niet gezien. Het is de macht van de grote getallen, het economisch denken en een uiting van blasé en onverschillig zijn. Het is het typische "we weten al hoe het zit". De ziekte van de volgevretenheid, overmatige luxe en welvaart. De noodzaak tot onderzoek en nuancering is weg, er is geen prikkel meer. 

We noemen het ook wel het fin de siecle syndroom, waarbij angst en hoogmoed, als ook een enorme drang tot -individuele- expressie de toon voert. Door de Y2K problematiek - bij de eerdere overgang naar de 20ste eeuw was er niet zo'n probleem, er waren geen computersystemen en men was nog niet zo kortzichtig en economisch sluw om bewust een fout te introduceren in een weredwijd verspreid product - hebben we dat bij het begin van deze eeuw - millenium wissel! - niet maximaal kunnen ervaren en is dat uitgesteld alsnog gekomen, vanaf zo'n 10 jaar later. Mogelijk dat de angst overheerst en bekende coping bij angst zijn onder andere ontkennen, vermijden en verdoven. We willen één verklaring voor iets dat we niet begrijpen die altijd geldig is, dan zijn we weer gerustgesteld. 

De ziekte van onverschilligheid over mogelijke diversiteit - het alles onder 1 noemer willen vegen - uit zich ook in de manier waarop we - de mensheid bedoel ik dan, maar het gaat uiteindelijk altijd vooral om de klootzakken die de macht en het geld hebben - omgaan met alles van waarde: alles dat niet met geld te koop zou moeten zijn. Wat het in essentie ook niet is, maar velen willen dat niet meer onderkennen. Alles is tegenwoordig GELD, alleen wat valt onder de noemer economisch nut - lees geldelijk gewin - mag er zijn boven al het andere. Zo zag ik recent een film waarin een oliemaatschappij een schikking trof voor 5 miljoen dollar om zo de kosten voor het opruimen van hun troep en de boete voor het vervuilen van de natuur - wat in totaal ging om meerdere miljarden dollars - uit te sparen. En met die paar miljoen kochten ze ook de 'vrijheid' om door te gaan met hun zieke en vervuilende praktijken. Geen strobreed werd ze meer in de weg gelegd en de boer die ze had aangeklaagd vertrok met een bootje naar tropische oorden (letterlijk). Het vernielen van (natuur)waarde is met een koopje toegestaan. 

Ik ben niet zo voor het anderen opdragen wat ze moeten doen. Doe maar je ding en draag dan de consequenties. Helaas zijn we steeds meer het vermogen tot correctie verloren. We spreken elkaar zelden nog aan op fout gedrag. Alsof dat niet meer gepast is en iedereen zelf mag uit maken hoe de wereld ingericht is en hoe we daar 'maatschappelijk' mee omgaan. Mooie boel, er zijn dan 18 miljoen verschillende Nederlanden, de cohesie raakt steeds verder zoek. Dus laat ik dan wel oproepen tot het geven van feedback, elkaar aanspreken op slecht, fout, kwalijk, verstorend en asociaal (=tegen de maatschappij) gedrag en er zelf mee beginnen. Stop nou eens met het rondbazuinen van klinkklare nonsens en begin zelf na te denken! Stelletje schapen.

Overigens is er bij mij nog nooit een pannenkoek mislukt!