Mijn fietst leunt tegen de rand van de geul die de weg vormt. Wat boompjes waarachter ik probeer uit de wind te staan, dat plast wat makkelijker. Al etend sta ik zowat te huilen van uitputting, twijfel en verslagenheid. Dit is meer dan tien keer erger dan de Ventoux gisteren. Geef mij maar een berg oprijden, desnoods met bepakking. Als er maar geen wind is!
lees verder
dinsdag 25 maart 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten