Mijn zoon kocht vorige week een afwasmachine. Nu kom ik uit een streek waar handkracht van oudsher zeer gewaardeerd is. Voor mij is zo'n aanschaf dan in eerste instantie volkomen onbegrijpelijk. Bij ons thuis wordt nog steeds volgens oude tradities met de afwas omgegaan. Ik was en mijn vrouw droogt de vaat. Goed, de jeugd van tegenwoordig doet het liefst zo weinig mogelijk en dus schaft ze een vaatwasmachine aan. Ik was gisteren uitgenodigd om bij hem en zijn vrouw te eten. Mijn verbazing was na het eten groot. Tijdens het eten had ik alle voordelen van de moderne techniek op het gebied van de hogere huishoudkunde aangehoord: "Zo handig pap, je hoeft niet meer tegen die berg vaat aan kijken" en "Het water wordt hergebruikt, zo goed voor het milieu." O, zit ik dan te eten van borden waar ook nog resten van de maaltijden van de hele vorige week aanzitten? Ik word al ziek bij de gedachte. Hij vervolgde met: "Je zit aan de koffie terwijl de afwas voor je wordt gedaan, 't kost gewoon geen tijd meer!" Al deze argumenten verbleekten bij het aanzien van het schouwspel dat voor mijn ogen werd opgevoerd!
De opgesomde voordelen van de vaatwasser bleken totaal te verdwijnen door het gedrag dat mijn schoondochter en zoon ten toon spreidden bij het inruimen van die verdrijver van het schone handwerk. Alle borden werden, in plaats van opgestapeld, individueel naar de keuken getransporteerd om daar vervolgens meteen en apart in de machine te worden geplaatst. Maar eens even gevraagd waar het nut van die actie in zat. "Ja pap, dan zit het vuil maar aan één kant van het bord, dat kost de machine minder werk." Viel me weer mee, een week eerder was ik ook getuige van het inruim-ritueel, toen werden alle borden nog voorgespoeld. Met heet water! "Ja, anders wordt de vaatwasser vuil en hij is nog zo nieuw." was de reactie op mijn commentaar:"Belachelijk".
Het lijkt er op dat de vaatwasser de plaats krijgt van het nog te verwekken kind. Er wordt mee omgesprongen alsof het iets heel bijzonders is. Met veel zorg en toewijding wordt iedere keer nagedacht of het de vaatwasser wel goed gaat en of ie het niet te zwaar heeft. Desnoods wordt de moeilijke taak van het schoon wassen van de vaat voor hem verlicht.
Ik ben niet zo iemand die meteen gaat timen om z'n gelijk te bewijzen met harde gegevens. Het was voor mij zo wel duidelijk dat ik al met al op de traditionele manier sneller en mileuvriendelijker die paar bordjes en dat beetje bestek had schoongekregen en ondertussen was dan ook de koffie klaar geweest. Maar daar moet je dan na het inruimen nog op gaan zitten wachten. Want efficientie heeft bij het inruimen blijkbaar geen prioriteit. "Nee pa, eerst inruimen dan is die rotzooi weg. Daarna zet ik wel even koffie." En dan bespaar ik u hier de discussies over het juist inruimen van de vaatwasser maar. Ik denk dat u dat zelf wel kunt invullen. Juist daarop scoort ook de handafwas weer hoog: het sociale aspect. Werden eerder de huiselijke problemen opgelost tijdens de vaat, waarbij een handgemeen direkt uitmondde in een vrolijk gevecht met schuim en borstel, nu blijven die onderhuidse irritaties bewaard tot de nachtelijke uurtjes in de slaapkamer.
Uiteindelijk kostte de hele actie van vier bordjes, vier sets bestek en vier glazen inruimen, met de nodige ruzie en heen en weer gekissebis totaal 15 minuten. Mijn vrouw en ik draaien voor die hoeveelheid vaat onze hand niet om. Vandaag maar even getest: 3 minuut blank! Inclusief terugzetten in de kast. Komt het erop neer dat onze kroost weer eens heel goed kan lullen maar wat meer moeite heeft met nuchter nadenken. Zucht, ik ga maar eens een kijkje in de keuken nemen. Misschien dat er nog een restje afwas staat.
De opgesomde voordelen van de vaatwasser bleken totaal te verdwijnen door het gedrag dat mijn schoondochter en zoon ten toon spreidden bij het inruimen van die verdrijver van het schone handwerk. Alle borden werden, in plaats van opgestapeld, individueel naar de keuken getransporteerd om daar vervolgens meteen en apart in de machine te worden geplaatst. Maar eens even gevraagd waar het nut van die actie in zat. "Ja pap, dan zit het vuil maar aan één kant van het bord, dat kost de machine minder werk." Viel me weer mee, een week eerder was ik ook getuige van het inruim-ritueel, toen werden alle borden nog voorgespoeld. Met heet water! "Ja, anders wordt de vaatwasser vuil en hij is nog zo nieuw." was de reactie op mijn commentaar:"Belachelijk".
Het lijkt er op dat de vaatwasser de plaats krijgt van het nog te verwekken kind. Er wordt mee omgesprongen alsof het iets heel bijzonders is. Met veel zorg en toewijding wordt iedere keer nagedacht of het de vaatwasser wel goed gaat en of ie het niet te zwaar heeft. Desnoods wordt de moeilijke taak van het schoon wassen van de vaat voor hem verlicht.
Ik ben niet zo iemand die meteen gaat timen om z'n gelijk te bewijzen met harde gegevens. Het was voor mij zo wel duidelijk dat ik al met al op de traditionele manier sneller en mileuvriendelijker die paar bordjes en dat beetje bestek had schoongekregen en ondertussen was dan ook de koffie klaar geweest. Maar daar moet je dan na het inruimen nog op gaan zitten wachten. Want efficientie heeft bij het inruimen blijkbaar geen prioriteit. "Nee pa, eerst inruimen dan is die rotzooi weg. Daarna zet ik wel even koffie." En dan bespaar ik u hier de discussies over het juist inruimen van de vaatwasser maar. Ik denk dat u dat zelf wel kunt invullen. Juist daarop scoort ook de handafwas weer hoog: het sociale aspect. Werden eerder de huiselijke problemen opgelost tijdens de vaat, waarbij een handgemeen direkt uitmondde in een vrolijk gevecht met schuim en borstel, nu blijven die onderhuidse irritaties bewaard tot de nachtelijke uurtjes in de slaapkamer.
Uiteindelijk kostte de hele actie van vier bordjes, vier sets bestek en vier glazen inruimen, met de nodige ruzie en heen en weer gekissebis totaal 15 minuten. Mijn vrouw en ik draaien voor die hoeveelheid vaat onze hand niet om. Vandaag maar even getest: 3 minuut blank! Inclusief terugzetten in de kast. Komt het erop neer dat onze kroost weer eens heel goed kan lullen maar wat meer moeite heeft met nuchter nadenken. Zucht, ik ga maar eens een kijkje in de keuken nemen. Misschien dat er nog een restje afwas staat.
Re-blog van "Belachelijk" onder pseudoniem "Jan Lulder". Uit D'Emiclaer Maggezien d.d. 14-7-2000
Geen opmerkingen:
Een reactie posten