"...er moet meer gas bij, dertig, veertig meter, gelukkig blijft ie in cadans. In een paar seconden ga ik van een rustige acht per uur naar het levensbedreigende tempo van vijftien per uur. Ik verdubbel mijn snelheid, verviervoudig het vermogen. Mijn ademhaling lijkt het eerst nog redelijk te kunnen bijbenen, de bekende turbolag van het systeem: de spieren vangen de eerste klap op, verzuring treedt op..."
lees verder
dinsdag 22 januari 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Hé Rob, wat een geweldig verhaal! Wat heb jij het moeilijk gehad zeg! En toch in drie uur boven, chapeau! Wel de makkelijke kant natuurlijk... Groet, Arthur
Arthur, dank voor je pet. Moet ik toch nog een keer terug om die andere makkelijke kant te doen?
Een reactie posten