Ik wil het dier liever niet te dicht bij me hebben en deins wat naar achteren. Met een grote glimlach die mij voorkomt alsof ze in een ander universum verkeert dan ik doet ze nog een stapje nader tot me. Ik roep snel: "oh wat mooi" en ze loopt weer verder. Wanneer ze de bocht voorbij zijn en uit het zicht vraag ik me nog minutenlang af wat ik nu gezien heb. Mystiek, surrealistisch, on-aards, spiritueel: termen die door mijn hoofd schieten bij het proberen te benoemen van wat ik net zag. Ik aarzel om weer op mijn fiets te stappen, bang als ik ben dat ik ze op mijn weg naar beneden niet meer zal passeren, omdat ze er net niet 'echt' waren.
lees verder
vrijdag 5 september 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten