Felicitatie

Vandaag is het Feest! Ik feliciteer mezelf met mijn beslissing. En daar hoort een presentje bij om het te markeren, bloemen natuurlijk. En een blog item omdat de hele wereld mee mag vieren, en dan nog sjampanje waarna we echt gaan zuipen. Gisteren op het Trekvogelpad heb ik het voor het eerst uitgesproken en ben ik er spontaan mee gefeliciteerd, ook voor het eerst. Met een ferme mannenhanddruk, zo hoort dat! Arthur, jij hebt de primeur.



Eerder al zei ik het hier en daar en schreef ik het. Niet dat ik er niet van overtuigd was dat die keren niet geldig waren. Nee, meer dat ik het nog vaker moest zeggen voordat ik het zelf ook hoorde. Afgelopen weekend begon het langzaam door te sijpelen in mijn hoofd. Ja, ik had het dan wel tegen die en die gezegd. Maar dat is veilig, die kennen mij al langer. En dan Helen, die mij 2 weken geleden vertelde wat ik zelf nog niet wilde zien en daarmee de knop van de vooruit diep indrukte, dankjewel Helen!

Afgelopen zaterdag moest ik al glimlachen: ik doe het toch al? Waarom noem ik het dan niet zo? Dinsdag in de Loro sessie kwam het ook ter sprake, met een brede glimlach als resultaat. En in de diverse mailwisselingen van afgelopen week met mijn grote zus, het telefoontje met Patrick gisteravond, weer tintelingen in mijn buik. Gisteren al wandelend en erover pratend gaf het me een heel spannend gevoel: een nieuw avontuur in mijn leven. En nu ik het tegen een echte schrijver heb gezegd - Arthur ik kan je niet anders zien - en die niet reageerde met hooggefronste wenkbrauwen zei ik tegen mezelf, nu is het een feit: Ik ben schrijver.