Na een licht ontbijt controleren we het materiaal en gaan om 9 uur van start. Vanuit ons onderkomen bij CCR net boven Remouchamps kiezen we de weg naar La Reid, omhoog dus. De benen worden meteen getest. Voorbij La Reid gaat het in de richting van Spa en daar voel ik dat mijn ontbijt lichtelijk in de weg zit. Bij de beklimming van de Vecquee zit ik er al gauw behoorlijk doorheen, het is warm -zeg maar bloedheet- en halverwege de beklimming ziet het zwart voor mijn ogen. Waarom doe ik dit eigenlijk?
We rijden verder richting Sart en Tiege en tijdens de afdaling herstel ik voldoende om de korte klimmetjes zonder veel moeite op te rijden. Harrie klaagt al vanaf het begin over zijn materiaal. Dit zijn we inmiddels wel van hem gewend. Na wat aanpassingen aan de stand van z'n stuur hopen we dat het beter wordt. We rijden door Jalhay en beginnen meteen daarna aan de klim naar Baraque Michel, een lang recht stuk met heel in de verte mogelijk het einde van de klim. Edward en Andre gaan zoals steeds voorop, Harrie nu erachter aan en Jan en ik sluiten de rijen. Halverwege verlies ik de aansluiting met Jan door wat problemen met de achterderailleur. Omdat we nu al bijna 40 km hebben gereden ben ik voldoende "opgewarmd" (het is bijna 30 graden!) en rijd het gat naar hem en Harrie dicht. We stoppen even om te recupereren en rijden vervolgens naar de top waar we een koffiepauze nemen.
Hierna wacht ons een lange en verdiende afdaling naar Malmedy. Het eerste stuk over een rechte weg met de wind op kop. Harrie en Andre gaan er hard vandoor, Jan en ik doen het wat rustiger aan. Edward komt me "ophalen" en samen rijden we kop over kop tot aan het stuk tussen de bomen. Daar blijf ik in de bochten op "veilige" afstand. Beneden wachten we even op Jan en vervolgens doorkruisen we Malmedy en gaan op weg naar de volgende klim met als doel Recht. Daar gaat Harrie even liggen -om te snurken?- wat ons doet vermoeden dat hij niet verder wil... Uiteindelijk wordt hij toch weer wakker en rijden we verder naar Vielsalm. Van daaraf gaat het grote verzet er weer op en koersen we met grote snelheid af op Wanne.
Na de eerste beklimming denk ik er al te zijn. Dat valt even tegen wanneer na een korte afdaling de echte klim pas begint. Met zo'n laag tempo ben ik nog niet eerder omhoog gereden, wat is dit steil en zwaar. Edward is al voorbij en haakt aan bij een ander groepje. Andre blijft in mijn vizier doordat hij zwaar slingerend omhoog rijdt. Ik vraag me af wat hij in zijn bidon heeft zitten. Later verklaart ie dat hij wat verkoeling in de schaduw van de bomen aan de linkerkant van de weg zocht. Waar dat slingeren dan goed voor was? Aan het eind van het zwaarste stuk staat een bankje en daar zit Edward op ons te wachten. We worden geacht even uit te rusten...
We lessen onze ergste dorst en sturen een motorrijder de verkeerde kant op waarna we het laatste stuk door het bos omhoog rijden. Over de top gaan we niet rechtdoor naar Stavelot zoals oorspronkelijk in de route stond aangegeven maar slaan in Wanne direct linksaf naar Trois Ponts. Deze afsnijding van no. 13 in de route was al vroeg afgedwongen door Harrie. Omdat het al laat begint te worden en we nog niet hebben geluncht komt nu het skippen van no. 16 en 17 ook ter sprake. Dit betreft de klim van Le Rosier. We besluiten eerst te gaan lunchen in Trois Ponts waar we om 4 uur arriveren. Uiteraard is de keuken al een uur gesloten en moeten we het doen met wat taart en fruitdrankjes. De rest van de route staat ter discussie en het plan is om het meest vlakke vervolg langs de rivier te kiezen. Dat betekent dat we La Gleize nog wel op moeten.
In Stoumont weet Eddy ons te overtuigen dat de route over de Vecquee door Desnie korter, sneller en niet zwaarder is dan de route langs de rivier, met de gedenkwaardige opmerking: "zonde om die beklimming te laten liggen". Samen met Jan rijd ik in een wandeltempo omhoog om zo ook nog wat te kunnen kletsen en om ons heen te kijken. Bovenaan gekomen blijkt dat wij de omgeving een stuk beter in ons hebben opgenomen dan de andere deelnemers. Na een laatste rustpauze om te drinken zijn we in no time weer terug bij CCR. Het is dan inmiddels 10 uur later dan toen we vertrokken.
Nu is het moment voor hetgeen waar we al de hele middag naar uitkeken:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten