Ga Stritis

Wanneer ik mijn felicitatieblog heb geschreven maak ik een afspraak voor een rontgenfoto van mijn bijholten. Een volgend onderdeel in mijn campagne tegen de chronische hoofdpijn. Ik kan vanmiddag nog terecht, om 15:15u. Heb ik nog even om wat te eten en wat te mailen. Eenmaal in de auto begint het weer: buikpijn. Exact hetzelfde als een week geleden in de trein naar Breda. Stekende pijn, oprispingen en meteen misselijk. Verder voel ik me prima. Halverwege is de pijn zo heftig dat ik stop bij een Etos. Ik koop een doosje Rennies, helemaal niets voor mij want ik ben de Anti-Pil. Maar deze pijn is zo heftig dat ik wel iets moet. Het voelt helemaal niet goed, en het is dus na een week nog niet weg. Afgelopen zondag heb ik veel in bed gelegen nadat ik zaterdag de avond en de nacht zowat op de plee had doorgebracht. En koud, ik had het vreselijk koud.

Nu iets tegen de pijn, en dan even volhouden. Ik neem me voor om straks meteen een afspraak te maken bij de huisarts. De Etos-apotheker wil graag weten wat er aan de hand is. Wanneer ik mijn verhaal heb gedaan, pakt ze mij de Rennies af. Huh, wat zullen we nou krijgen? Ze wil toch echt de toezegging dat ik meteen naar de huisarts ga, een week voor zo'n maagpijn is niet normaal en zeker niet goed. Ik had natuurlijk ook eerlijk gezegd dat ik sinds zaterdag niet meer normaal gegeten had. Die pannenkoek van gisteren was het eerste warme voer sindsdien. Wanneer ik mijn belofte heb afgelegd mag ik weg, ik moet opschieten, radiologie wacht niet op mij. Het is meestal andersom. De Rennies gaan mee, maar net want mijn grapje: "Ik ga zo naar het ziekenhuis, als het misgaat dan rapen ze me daar toch wel op" valt niet zo goed hier.

Uit het ziekenhuis, in totaal ben ik 45 minuten binnen geweest voor een foto en het maken daarvan duurde 2 minuten, ga ik naar de bieb. Eerst maar weer eens wat breinvoer. Daarna bedenk ik dat ik direct naar de dokterspost rijd. Maar zien of ze me meteen kunnen helpen. De assistente begint met:"afspraak voor morgen". Als ik aandring en de klachten en duur daarvan vertel, zegt ze me te gaan zitten wachten. Ach ja waarom ook niet. Een kwartiertje later loop ik naar buiten met een recept! Ja ik ga pillen slikken. Gastritis, een maagwandinfectie, veroorzaakt door een virus. Niets aan te doen, maar je moet wel blijven eten. Het teveel aan maagzuur weerhoud je van eten: alles komt er meteen uit. Omeprazol heet het middel: een protonpompremmer. Zorgt ervoor dat er minder maagzuur komt, dus geen pijn meer en wel eten. Om half acht eet ik een broodje bij bakker Bart. Ter afleiding van de pijn ben ik maar de stad in gegaan. Na drie uur is de pijn zodanig gezakt dat ik weer zin in eten heb. Nog 10 dagen kuren.