Het jachtseizoen is geopend. Op chicas en mujeres kan in Madrid ongelimiteerd gejaagd worden. Op beide in een eigen stijl en met een specifiek doel. Het globale doel is hetzelfde: veroveren. Maar beter nog is het om tegelijkertijd veroverd te worden. Echter, chicas veroveren nog niet zelf. Chicas hebben nog geen vaste plek in het leven en ze weten nog niet precies wat ze met hun buit moeten doen. Chicas zijn net jonge hondjes, puppies: springerig en naief. Maar toch niet helemaal, want chicas weten wel wat ze niet willen. Hun grenzen liggen vast, schijnbaar. Omdat ze chicas zijn kunnen hun grenzen verschuiven. Vandaag is het nee, morgen ja en overmorgen weer nee. Chicas zijn net zo onvoorspelbaar als jonge katjes. Ze spelen met je en plotseling, zonder een "verklaarbare" aanwijzing bloed je. Je hebt het niet zien aankomen, haar scherpe nageltjes zitten al in je vlees voordat je doorhad dat ze naar je uithaalde. Daarom, juist daarom is het jagen op chicas zo spannend en gevaarlijk tegelijk.
Je weet nooit wat er volgt, wat haar reactie is op jouw voorbereide volgende aanval. En was het gisteren links, vandaag kan het nog steeds links zijn maar net zo goed voor, achter, opzij of iets wat je totaal niet verwacht. Het is niet te voorspellen wat zal doen. Onvoorspelbaar als het leven zelf, dat zijn chicas. Het is een kunst om je over te geven aan haar grillen, dan wordt de jacht een dans voor twee. Probeer haar ritme te volgen en haar uit te dagen tot een stap die iets verder reikt dan haar grens. Ze slaat dan graag haar nagels uit om daarna weer de onschuld te kunnen spelen. Het spel heet aantrekken en afstoten en is al zo oud als de wereld. Er zijn geen regels, er zijn geen winnaars, enkel de spelers en het spel.
Ik dans met mijn chicas in een ritme dat mij bevalt. Of andersom, mijn chicas willen met mij dansen en hun ritme bevalt mij. Hier in Madrid, hoe anders dan in Nederland, voel ik niet dat ik iets te verliezen heb in deze dans. Hier heb ik enkel te winnen. Niet het spel, nee. En ook niet de chica. Het gaat niet om de verovering van de prooi, het winnen van iets buiten mijzelf. Wat ik te winnen heb is meer van mijzelf. Ik kom met elke pas in de dans dichter tot de kern van mijzelf. Wat wil ik in dit leven en als met iemand samen, met wie dan? Welke dans moet zij dansen voor mij om mij uitgenodigd te voelen? Het antwoord op die vraag is mijn buit van de jacht.
zaterdag 8 december 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten