"Bien chargez" neem ik afscheid, het personeel een beetje meer verward achterlatend dan het al was. In hun ogen is het sowieso al vreemd dat ik niet ga zitten lunchen op het daarvoor bestemde tijdstip. Dat ik dan ga fietsen, zo volbepakt, is hier reden tot veel hoofschuddens en ietwat verbaasde glimlachen.
Na deze proviandering fiets ik met een geruster gevoel verder. Château-Salins afgevinkt, daar hoef ik niet te overnachten, en voldoende vocht om vandaag en de nacht door te komen. Dan hoef ik nu alleen nog maar te fietsen, en mijn proviand te nuttigen. Wat is het leven toch weer heerlijk simpel. In Château-Bréhain stop ik even om te kijken of mijn banaantje er nog ligt. Daar beslis ik ook dat ik niet de iets kortere zelfgemaakt variant over Brulange neem, maar nu de officiële route volg. Dan kan ik het plaatsje Lucy ook aandoen. Het half uur er naartoe fantaseer ik over blonde meisjes in petticoats die de straten van het dorp bevolken wanneer ik er binnenrijd.
lees het hele bericht
zondag 23 november 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten