Dan heb je zo'n analytisch brein en dan gaat dat ook meteen aan de slag: hoe kan het nou dat ik 'opeens' weer mijn energie terughad? De eerste dagen heb ik heel bewust daar niet aan gedacht. Nee, juist vooral genoten van hoe alles weer 'vanzelf' ging, en ik weer kon schrijven en zoveel op een dag doen als ik anders niet in een week voor elkaar kreeg.
Toen na een paar dagen, zo na het eerste weekend, het grootste effect van de verandering was uitgewerkt. Op het moment dat de gewenning optrad. Waar ik merkte dat ik 's ochtends met wat meer moeite mijn bed uitkwam. Dat ik lichtjes bespeurde dat het afwassen een opgave werd. Zo mijn wilskracht moest worden aangesproken om mij zover te krijgen op de fiets te klimmmen voor een boodschap. De teksten niet meer in mijn hoofd ronddansten om geschreven te worden. Mijn moeite met formuleren van woorden en zinnen de kop weer opstak. Toen ik bemerkte dat ik het ene woord dacht en het andere schreef, zoals eerder. Ja toen begon ik na te denken.
Wat heeft nu geholpen bij de verandering in energie? Hoe werkt het bij mij eigenlijk?
Die tweede vraag houdt mij al jaren bezig. In alle momenten dat ik mij te moe voelde ook maar iets voor elkaar te krijgen, bleef ik nadenken over het hoe. Hoe komt dit zo? Heel veel analyses hebben de revue gepasseerd. En evenzovele mogelijke aanpakken, oplossingen, strategieen. Waarvan ik er een heleboel heb uitgeprobeerd. Die allemaal op zich faalden. En ook daar waar ik er velen tegelijk bij elkaar toepaste, leek ik geen stap verder te komen.
Misschien schrijf ik nog wel eens over wat ik deze afgelopen jaren allemaal aangepakt heb. En hoe dat is verlopen. En wat ik ervan vond. Voor nu houd ik het even bij de recente gebeurtenissen. Het is zoveel prettige om nu in het nu te zijn!
Ergens eind augustus - ik weet niet meer waardoor het kwam - bekeek ik een paar video's van de planteneter. Al een paar weken liep ik weer rond met het idee om mijn voedingspatroon aan te pakken. Ik had net een intake voor de een of andere therapie achter de rug en kon daar niet terecht. Het idee dat een ander voedings patroon misschien iets zou betekenen voor mijn energie niveau is mij niet onbekend. In 2000 volgde ik een dieet om mijn hypoglykemie en aanverwante vermoeidheid aan te pakken. Toen met veel succes.
De Planteneter vertelde me wat ik zelf onbewust ook al wist: anders eten is je anders voelen. Met veel enthousiasme begon ik met smoothies. Terloops kreeg ik ook de bevestiging dat gluten misschien niet zo'n goede voedingsstof is. Ik vermeed vanaf die dag alle gluten die in verband worden gebracht met Coeliakie. Op zoek naar vervangers heb ik vervolgens allerlei dingen gegeten waarvan ik niet wist dat het bestond. Boekweit, gierst, Teff, quinoa, etc. Wat het wat makkelijker een aangenamer maakte, was dat mijn vriendin vol enthousiasme meedeed aan dit dieet. Ze had vlak daarvoor op mijn aanraden een Atkins achtig dieet gedaan. Dat is het dieet dat mij in 2000 zo goed was bevallen. Voor haar deed het echter helemaal niks. Ze voelde zich er niet beter door. Bij het plantendieet veranderde dat al snel, dit was het voor haar.
Na een maand planteneten - ik at bijna geheel vegetarisch - merkte ik hoegenaamd geen verandering. Ik was nogsteeds doodmoe, had nog steeds gemiddeld 4x per week diarree, en voelde me slap en lusteloos. Het enige fijne was dat ik door dit dieet allerlei dingen was gaan maken en eten waar ik daarvoor nooit aan had gedacht. Voorheen moest ik niets van soep hebben. "Dat is geen eten", heb ik altijd geroepen. Nu maakte ik pompoensoep of courgettesoep en at daar smakelijk van! Vooraf aan dat plantendieet had ik me voorgenomen het een maand te proberen. En dan te stoppen, of nog radicalere middelen te nemen.
later meer...
Toen na een paar dagen, zo na het eerste weekend, het grootste effect van de verandering was uitgewerkt. Op het moment dat de gewenning optrad. Waar ik merkte dat ik 's ochtends met wat meer moeite mijn bed uitkwam. Dat ik lichtjes bespeurde dat het afwassen een opgave werd. Zo mijn wilskracht moest worden aangesproken om mij zover te krijgen op de fiets te klimmmen voor een boodschap. De teksten niet meer in mijn hoofd ronddansten om geschreven te worden. Mijn moeite met formuleren van woorden en zinnen de kop weer opstak. Toen ik bemerkte dat ik het ene woord dacht en het andere schreef, zoals eerder. Ja toen begon ik na te denken.
Wat heeft nu geholpen bij de verandering in energie? Hoe werkt het bij mij eigenlijk?
Die tweede vraag houdt mij al jaren bezig. In alle momenten dat ik mij te moe voelde ook maar iets voor elkaar te krijgen, bleef ik nadenken over het hoe. Hoe komt dit zo? Heel veel analyses hebben de revue gepasseerd. En evenzovele mogelijke aanpakken, oplossingen, strategieen. Waarvan ik er een heleboel heb uitgeprobeerd. Die allemaal op zich faalden. En ook daar waar ik er velen tegelijk bij elkaar toepaste, leek ik geen stap verder te komen.
Misschien schrijf ik nog wel eens over wat ik deze afgelopen jaren allemaal aangepakt heb. En hoe dat is verlopen. En wat ik ervan vond. Voor nu houd ik het even bij de recente gebeurtenissen. Het is zoveel prettige om nu in het nu te zijn!
Ergens eind augustus - ik weet niet meer waardoor het kwam - bekeek ik een paar video's van de planteneter. Al een paar weken liep ik weer rond met het idee om mijn voedingspatroon aan te pakken. Ik had net een intake voor de een of andere therapie achter de rug en kon daar niet terecht. Het idee dat een ander voedings patroon misschien iets zou betekenen voor mijn energie niveau is mij niet onbekend. In 2000 volgde ik een dieet om mijn hypoglykemie en aanverwante vermoeidheid aan te pakken. Toen met veel succes.
De Planteneter vertelde me wat ik zelf onbewust ook al wist: anders eten is je anders voelen. Met veel enthousiasme begon ik met smoothies. Terloops kreeg ik ook de bevestiging dat gluten misschien niet zo'n goede voedingsstof is. Ik vermeed vanaf die dag alle gluten die in verband worden gebracht met Coeliakie. Op zoek naar vervangers heb ik vervolgens allerlei dingen gegeten waarvan ik niet wist dat het bestond. Boekweit, gierst, Teff, quinoa, etc. Wat het wat makkelijker een aangenamer maakte, was dat mijn vriendin vol enthousiasme meedeed aan dit dieet. Ze had vlak daarvoor op mijn aanraden een Atkins achtig dieet gedaan. Dat is het dieet dat mij in 2000 zo goed was bevallen. Voor haar deed het echter helemaal niks. Ze voelde zich er niet beter door. Bij het plantendieet veranderde dat al snel, dit was het voor haar.
Na een maand planteneten - ik at bijna geheel vegetarisch - merkte ik hoegenaamd geen verandering. Ik was nogsteeds doodmoe, had nog steeds gemiddeld 4x per week diarree, en voelde me slap en lusteloos. Het enige fijne was dat ik door dit dieet allerlei dingen was gaan maken en eten waar ik daarvoor nooit aan had gedacht. Voorheen moest ik niets van soep hebben. "Dat is geen eten", heb ik altijd geroepen. Nu maakte ik pompoensoep of courgettesoep en at daar smakelijk van! Vooraf aan dat plantendieet had ik me voorgenomen het een maand te proberen. En dan te stoppen, of nog radicalere middelen te nemen.
later meer...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten