Het was een maand zonder vooruitgang, terwijl ik zag dat mijn vriendin met veel plezier planteneter was geworden. De vraag kwam op: waarom bij haar wel en bij mij niet? Ze refereerde eraan dat het Atkins achtige dieet voor haar niet werkte, maar voor mij in 2000 wel. Zou het niet zo zijn dat het uitsluiten van zetmeel (de kern van Atkins) voor mij goed is en voor haar niets uitmaakt? En dat zij daarom van het plantendieet de vruchten plukt en ik niet omdat er nog zetmeel in zit?
Een video van een arts die vertelde over de schadelijkheid van ALLE gluten schudde mij verder wakker. Ik at mogelijk inderdaad nog de verkeerde dingen. Begin oktober las ik over leaky-gut en was diep geschokt. Ik kon me niet voorstellen dat zoiets überhaupt aan de hand kon zijn. De gedachte daaraan is voor mij vergelijkbaar met het beeld dat iemands arm word afgerukt. Het idee maakte me een week lang onpasselijk. Ik was ziek van het idee zo ziek te zijn.
Vanaf dat moment at ik niets meer met gluten. Totaal Gluten Vrij (TGV) noem ik mijn dieet. Ik begreep ineens dat mijn gevoel dit al had aangekondigd toen ik las over Coeliakie en welke producten dan nog wel te eten zijn. Op internet zag ik dat die net zo goed gluten bevatten. En dat begreep ik toen al niet. Dat bepaalde gluten wel ziekmakend zouden zijn en andere niet. En dat je er dan alleen maar Coeliakie van kon krijgen, of intelorant voor kon zijn. Na de video was het mij wel duidelijk. Totaal Gluten Vrij.
Met het idee dat 2 weken voldoende moet zijn om de darmwand te herstellen, hoopte ik ook na 2 weken resultaat te ervaren. Goed, ik gaf mezelf een maand. Een maand proberen, als het niet helpt, dan is het toch iets anders. Of dit én iets anders. Ik las over dieeten bij leaky gut, vond informatie over ontgiften en ontslakken, verdiepte me in het GAP syndroom en bijbehorende dieet, en stelde een lijst voor mezelf op van dingen die nog pasten in mijn eetpatroon, en dingen die absoluut verboden waren. Ik ontdekte dat er veel meer te eten is dan ik tot dan toe tot mij had genomen. En ik at altijd al heel divers en gezond!
Belangrijkste verandering in mijn eetpatroon is dat ik begonnen ben met het maken en eten van bouillon. Dagelijks 2 tot 3 koppen vóór het ontbijt, nadat ik al thee heb gedronken. Verder eet ik nog steeds planten: heel veel groenten, 3 keer per dag. Ik eet geen fruit meer, behalve bessen, bramen, frambozen en aardbeien. Ik eet weer vlees en vis en schaaldieren. Elke dag 2 tot 3 zachtgekookte eieren. En heel veel verschillende verse kruiden. Oh en chocola, van die hele zwarte. Het enige wat ik aan rijk zetmeelhoudend voedsel eet is aardappel (patat, chips) en zoeteaardappel. Ik ga dat de komende tijd nog afbouwen.
Met dit alles dacht ik: ik ben er, rustig afwachten, nu gaat het beter worden. Tot ik dinsdag 30 oktober een vitamine D-shot nam en mij 's avonds energieker voelde. Zo'n shot had ik deze zomer ook 2 keer gehad. Met soortgelijk effect: de avond na inname kreeg ik het gevoel dat ik een pepmiddel had genomen. Iets meer energie en een geagiteerd, gejaagd gevoel. Dat was nu anders. De dag erna voelde ik me ook energieker, en eerder niet. Daarbij kwam dat de energie voelbaar en inzetbaar was, te doseren. Het opgejaagde was er niet, alleen meer spanning in mijn spieren, de dwang en noodzaak om te bewegen. Eigenlijk wel lekker dus! Dat gevoel hield een dag of 3 aan, in het weekend werd het wat minder en na het weekend was het vrijwel weg.
De komende maanden neem ik nog 2 keer een vitamine D-shot. Mogelijk schuif ik dat moment wat naar voren, als ik me erg moe begin te voelen. In elk geval kan ik dan bepalen in hoeverre de verandering is toe te schrijven aan het opheffen van een tekort aan vitamine D. Uiteraard ben ik dan weer wat verder met mijn dieet, wie weet hoeveel dat nog gaat helpen. En wie weet zijn er nog andere heel bepalende factoren, waarvan ik nu nog onvoldoende weet heb om ze te beïnvloeden. De toekomst blijft onzeker. En zo hoort het ook!
Een video van een arts die vertelde over de schadelijkheid van ALLE gluten schudde mij verder wakker. Ik at mogelijk inderdaad nog de verkeerde dingen. Begin oktober las ik over leaky-gut en was diep geschokt. Ik kon me niet voorstellen dat zoiets überhaupt aan de hand kon zijn. De gedachte daaraan is voor mij vergelijkbaar met het beeld dat iemands arm word afgerukt. Het idee maakte me een week lang onpasselijk. Ik was ziek van het idee zo ziek te zijn.
Vanaf dat moment at ik niets meer met gluten. Totaal Gluten Vrij (TGV) noem ik mijn dieet. Ik begreep ineens dat mijn gevoel dit al had aangekondigd toen ik las over Coeliakie en welke producten dan nog wel te eten zijn. Op internet zag ik dat die net zo goed gluten bevatten. En dat begreep ik toen al niet. Dat bepaalde gluten wel ziekmakend zouden zijn en andere niet. En dat je er dan alleen maar Coeliakie van kon krijgen, of intelorant voor kon zijn. Na de video was het mij wel duidelijk. Totaal Gluten Vrij.
Met het idee dat 2 weken voldoende moet zijn om de darmwand te herstellen, hoopte ik ook na 2 weken resultaat te ervaren. Goed, ik gaf mezelf een maand. Een maand proberen, als het niet helpt, dan is het toch iets anders. Of dit én iets anders. Ik las over dieeten bij leaky gut, vond informatie over ontgiften en ontslakken, verdiepte me in het GAP syndroom en bijbehorende dieet, en stelde een lijst voor mezelf op van dingen die nog pasten in mijn eetpatroon, en dingen die absoluut verboden waren. Ik ontdekte dat er veel meer te eten is dan ik tot dan toe tot mij had genomen. En ik at altijd al heel divers en gezond!
Belangrijkste verandering in mijn eetpatroon is dat ik begonnen ben met het maken en eten van bouillon. Dagelijks 2 tot 3 koppen vóór het ontbijt, nadat ik al thee heb gedronken. Verder eet ik nog steeds planten: heel veel groenten, 3 keer per dag. Ik eet geen fruit meer, behalve bessen, bramen, frambozen en aardbeien. Ik eet weer vlees en vis en schaaldieren. Elke dag 2 tot 3 zachtgekookte eieren. En heel veel verschillende verse kruiden. Oh en chocola, van die hele zwarte. Het enige wat ik aan rijk zetmeelhoudend voedsel eet is aardappel (patat, chips) en zoeteaardappel. Ik ga dat de komende tijd nog afbouwen.
Met dit alles dacht ik: ik ben er, rustig afwachten, nu gaat het beter worden. Tot ik dinsdag 30 oktober een vitamine D-shot nam en mij 's avonds energieker voelde. Zo'n shot had ik deze zomer ook 2 keer gehad. Met soortgelijk effect: de avond na inname kreeg ik het gevoel dat ik een pepmiddel had genomen. Iets meer energie en een geagiteerd, gejaagd gevoel. Dat was nu anders. De dag erna voelde ik me ook energieker, en eerder niet. Daarbij kwam dat de energie voelbaar en inzetbaar was, te doseren. Het opgejaagde was er niet, alleen meer spanning in mijn spieren, de dwang en noodzaak om te bewegen. Eigenlijk wel lekker dus! Dat gevoel hield een dag of 3 aan, in het weekend werd het wat minder en na het weekend was het vrijwel weg.
De komende maanden neem ik nog 2 keer een vitamine D-shot. Mogelijk schuif ik dat moment wat naar voren, als ik me erg moe begin te voelen. In elk geval kan ik dan bepalen in hoeverre de verandering is toe te schrijven aan het opheffen van een tekort aan vitamine D. Uiteraard ben ik dan weer wat verder met mijn dieet, wie weet hoeveel dat nog gaat helpen. En wie weet zijn er nog andere heel bepalende factoren, waarvan ik nu nog onvoldoende weet heb om ze te beïnvloeden. De toekomst blijft onzeker. En zo hoort het ook!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten