Master Disaster

De kerstdagen ben ik redelijk doorgekomen. Wel last gehad, maar veel minder dan in de weken voorafgaand aan behandeling 3. Mijn hoofd voelde nog wel loszittend en de hoofdpijn was er af en toe, maar minder storend. De bewegingsbeperking naar rechts is er nog steeds en eigenlijk nog niet weggeweest sinds de start van de behandelingen. Het is hooguit lastig bij auto rijden en basaal mannelijk gedrag (prijsvraagje!), verder voelt dat wel vertrouwd, ik kan al een paar jaar niet goed mijn hoofd naar rechts draaien. Ik wijt dat aan mijn werk: veel muizen verstijft de rechterkant. Inmiddels aan gewend en met veel sporten versoepelt het weer.

Er zat een duidelijke stijgende lijn in het herstel de afgelopen weken. Vanochtend werd ik wakker met een grote glimlach op mijn mond: het voelt weer als vanouds, geen hoofdpijn, hoofd stevig op nek, geen druk meer in nek. Alles zoals het hoort: ik ben weer zoals ik was. Dit is vertrouwd en lekker, zo mag het blijven. Even overweeg ik om af te bellen: waarom tijd en geld verspillen als het niet nodig is: "If it ain't broken: don't fix it". Ik ga omdat ik het heb afgesproken, omdat 80% van succes ligt in het aanwezig zijn, omdat ik wil toetsen of dit herstel definitief is. Tja, soms is het echt beter op je eerste intuitieve gevoel af te gaan...

Na wat gepraat te hebben verzoekt de manualist mij om op de pijnbank te gaan liggen. Ik aarzel even: ik ben toch beter? Ja maar die bewegings beperking kan er nog wel uit. Ik ga liggen en hij manipuleert. Manipuleert? Ik vraag nog of dat echt nodig is, maar heb snel toch weer vertrouwen. De vorige keer heeft hij ook herstel uit kunnen voeren. Na een goede tien minuten kan ik inderdaad mijn hoofd alle kanten op draaien zonder blokkade. Het blijft toch een beejte hocus-pocus deze therapie.