zaterdag 29 juli 2006

Nog steeds en route

Wie dacht dat Rob met de trein zou terugreizen omdat hij niet meer op tijd terug zou zijn, heeft het mis. Rob heeft er nog een weekje aangeplakt en gaat de héle route ook terugfietsen. Tja, nu hij toch daar is...

Onderweg
Vanaf vorig weekend heeft hij de route vanaf de Mont Ventoux weer teruggepakt. Maandag was voor hem een verrassende dag want hij had afgesproken met een collega en zijn vriendin (Christel en Arthur als ik me niet vergis). Zij zijn op weg naar Rome (natuurlijk), op de fiets (ook natuurlijk), dus wat is dan logischer dan ergens in de middle of France, Meyrieu, afspreken om samen te eten? Wel gezellig dus. De wijn en het gezelschap zorgde er dinsdagochtend voor dat hij moeilijk op gang kwam ('s avonds een vent...) maar dat heeft hij intussen dik ingehaald met gemiddeld meer dan 100km per dag. Aanpoten dus.

Pain aux raisins
Intussen heeft hij zijn tweede watervergiftiging achter de rug, misselijkheid en spugen hoorde daar ook bij. Maar zoals Rob zelf zegt: 'Als ik eenmaal op de fiets zit.... (Ik probeer zo met een quote hier en daar de tekst nog wat meer 'van Rob' te maken). Ook heb ik interessante info over zijn dagelijks eetritme: kiwi's, bananen en yoghurt, pains aux raisins en chips zijn genoemd. En natuurlijk flessen water, gezien de watervergiftigingen.

Nog 800 km
Gisteren zat hij in Arc-et-Senans, het was een zware dag met veel klimmen. Wel mooie uitzichten weer. En een binnenband vervangen was helaas ook nodig, kost toch snel een uurtje. Voor degenen die willen weten waar Arc-et-Senans ongeveer ligt, veel plezier met de Atlas. Alle pogingen die ik deed (ten hoogte van Genéve misschien?, of Basel dan?) waren onjuist. We zijn het er maar over eens geworden dat het nog 800 km terug is.

M.

zondag 23 juli 2006

En retour.....et Mont Ventoux

Het is geen Barçelona geworden maar de Mont Ventoux! Zo dicht in de buurt kon hij 'die berg natuurlijk niet laten liggen...'. Gisterochtend rond elf uur bereikte Rob de top. Klasse!! Vroeg vertrokken want ook in Frankrijk is het tenslotte warm. Na de afdeling heeft Rob vervolgens de rest van de dag verdiend gerelaxed aan het campingzwembad. Nu hij weer iets verder van de zuidkust af is zijn de prijzen ook weer gedaald (van € 18,- naar € 6,- p.n.). 's Middags op een terrasje er lekker koele Brugse Witte op genomen (weet niet hoeveel). Als het goed is, pakt hij vandaag de route weer op.

donderdag 20 juli 2006

Il est arrivé

Dinsdag aan het einde van de middag arriveerde Rob in St. Marie de la mer (o.i.d.). Ik had het voorrecht om de zeewind live te horen. Toch indrukwekkend, dat Rob daar hélemaal op z'n fiets naartoe is gereden. Héél véél petjes af, denk ik dan.
Daarvoor kreeg ik nog smsjes over 'eindelijk in de Provence', en daarna over het pauselijk paleis in...juist ja, Avignon. Net zo impressive als altijd, volgens Rob.
En, intussen vragen jullie je natuurlijk af hoe het zit met de Vlaamse mädels, toch een soort rode draad geworden (naast de fietsprestatie van Rob natuurlijk).
Ik typte zaterdag nog vrolijk dat Rob ze achter zich had gelaten....maar hij heeft het van 't weekend wat rustiger aan gedaan, hij voelde zich niet zo goed (o.a. keelpijn) en dus waren ze zondag weer in het vizier. Gelukkig maar. En ook zij stonden natuurlijk dinsdag op de camping in St. Marie.
Dinsdag sprak Rob erover dat hij wel naar Barçelona zou willen fietsen. Binnenkort horen jullie van mij/hem of hij dat ook echt gaat doen...(soort 'Cliffhanger', u merkt het, ik raak hier al helemaal bedreven in).
De 'thuisbasis' logt nu uit en gaat zich verder bezighouden met wat er over is van de 4-daagse.... Het locale krantje 'De Brug' melde het al; 'zwarte 4daagse'. Heel toepasselijk.

M.

zaterdag 15 juli 2006

van de redactie (3)

St. Donat s. Herbasse, ten hoogte van Tournon. Daar was Rob gisteren, 'heet en moe'. Gelukkig was ook dit een camping met voldoende sterren zodat er een zwembad was. Daar heeft ie
's middags lekker in liggen afkoelen. Hij had iets rustiger aan gedaan, ouderdomsgebreken...iets gas terug dan maar.
De Vlaamse mädels heeft hij achter zich gelaten, alhoewel, nog een paar van die rustige dagen en wie weet...
Rob ligt een beetje achter op schema, maar wie heeft het daar nog over als je de hele dag met je hoofd in de wind (lees 'hete zon') door het Franse landschap kunt trappen. Dat gelukkig nog steeds mooier wordt.
Nog 300km naar de kust. We houden u weer op de hoogte...
M.

woensdag 12 juli 2006

Van de redactie (2)

Zojuist had ik een wel drie minuten durend telefoongesprek met Rob, waarvan ook de helft wegviel, en dat allemaal vanwege hoog berggehalte...
Rob is vandaag midden in de Jura, ten hoogte van Genève / Bourg en Bresse voor de kijkers thuis. Dit was de mooiste dag tot nu toe en aangezien Rob dat vaker heeft gezegd, ga ik ervan uit dat de omgeving steeds interessanter wordt.
Maandag had hij een rustdag in Marnay waar hij lekker de hele dag aan het campingzwembad heeft gelegen. Moet ook kunnen natuurlijk. Vandaag ook iets rustiger, iets van 50 kilometer maar wel slim aangehaakt bij twee Vlaamse mädels waar hij nu gezellig naast op de camping staat. Op naar morgen...kon helaas niet vragen waarheen de route ging want de bergen vonden drie minuten méér dan genoeg.

Mireille

vrijdag 7 juli 2006

Dag 8, Etappe 8


Eindelijk een internetverbinding. Maar wel 1 met een frans toetsenbord... tja maar even omzetten dus, zal ik het zo laten staan?

Ok vandaag dus naar Luneville gereden. Vannacht zeer luxe geslapen in Brulange in een Chambre d Hotes. Dat was erg verzorgd, zelfs met eten erbij. Vanochtend om 1 minuut voor 10 vertrokken. Eindelijk eens op tijd. Het eerste uur valt erg licht, het fietsen gaat me makkelijk af. Het is bewolkt, maar niet zo benauwd als de afgelopen dagen. Af en toe dreigende luchten, mooi om te zien.

Onderweg eet ik een banaantje en bedenk wat ik met de schil zal doen, er zit nl. nog een stickertje van het wegen op. Ik leg em ergens naast een muurtje, hoop dat een goede fransman/vrouw zal oprapen. Later bedenk ik dat ik natuurlijk het stickertje mee had kunnen nemen, de schil verteert verder wel. Na Chateau Salins blijken mijn overpeinzingen vrij nutteloos, de bermen liggen hier bezaaid met flessen, wikkels, wc-papier, maandverband etc.

Helaas krijg ik door de stand van de techniek op deze camping mijn foto's niet opgeladen. Misschien dat ik als het droog is het nog even in het dorp ga proberen. Het lijkt me sowieso een leuk stadje.

Wanneer ik bij een brugje sta te lunchen komt mij een ouder echtpaar tegemoet. Ze stoppen even om te kletsen. Ze zijn in Narbonne begonnen aan de Groene Weg en hebben het er bijna weer opzitten.

Hierna begin ik de vermoeidheid weer te voelen, ook al door 2 zeer steile klimmetjes van beiden een kilometer. Halverwege de eerste heb ik een Harrie moment: even afstappen om de ketting op het kleinste voorblad te leggen. De laatste dagen loopt de ketting er steeds af tijdens het terugschakelen. Boven wacht mij een schitterend uitzicht naar alle windstreken, jammer van de heiigheid anders was dit een foto waard.

Verder naar Luneville is ook dit weer een aangenaam stuk. Luneville is de eerste grote plaats na Luxemburg, en de eerste grote stad waar ik kanpeer op deze route. Na het inschrijven op de camping kom ik een zeer bijzondere man tegen. Hij is Duitser en woont in de buurt van Epinal (Fr). Hij is op weg naar een meeting in Duitsland met vrienden, op de fiets. Hij heeft amper bagage en een fiets die redelijk aan onderhoud toe is. Hij vertelt dat hij slaapt in een hangmat met een tentzeil erover. Nu snap ik ook waarom zijn bagage beperkt is. Hijheeft net 2 spaken vervangen zonder het wiel eruit te halen, de kopjes van de spaken heeft hij afgevijld. Handig!

Ik moet afluiten, madame hier gaat naar een BBQ en ik ga maar eens wat koken. Wanneerde volgende update komt blijft een verrassing. Totnogtoe bevalt het me iedere dag meer en als dat zo blijft dan...

dinsdag 4 juli 2006

Dag 3 t/m 5: van de redactie...

Voor iedereen die vol spanning de ervaringen van Rob volgt, hier even een kort bericht, de internetcafé's laten zich nl. niet makkelijk vinden:
Zondagavond (laat) kwam hij in de buurt van Spa aan, de laatste meters tot de campingfinish doorgesleept door een medefietser (gewoon Nederlands dit keer...).
Gisteren in de hete hel van België gefietst en vanochtend richting Luxembourg.
Gelukkig nu wat bosrijker, helaas vanmiddag wel een uur gewacht op de opening van de enige supermarkt in de omgeving, maar ja, als je honger hebt...
Vanavond zit hij, moe en voldaan, op een bosrijke camping in Goebelsmuhle (of elke variant daarop). Luxembourg gehaald. De buren hebben een bak koffie beloofd, dus er wordt ook hier goed gezorgd. Qua blessurenieuws kan ik, behalve vermoeidheid, een opgezwollen muggebult op de voet melden.
Even vergeten te vragen hoe ver het nog is naar de grens met Frankrijk, maar dat zal Rob misschien zelf snel vertellen. En anders hoort u het zeker van de redactie!

Mireille

zaterdag 1 juli 2006

My Ol'est Town

Dag 2, etappe 2

Na een goede nacht rust en een licht ontbijt, wordt ik om 11.15u uitgezwaaid voor de eerst "bergrit". De zevenheuvelenweg dient zich al binnen 5 kilometer aan. Die paar klimmetjes vallen erg mee. Vanuit Groesbeek rijd ik via de mooie afdaling na Breedeweg naar de N271 en ben in no time in Gennep. Daar zijn ze wat aan de weg aan het rommelen en ik kies het achterwiel van een brommertje om er snel voorbij te kunnen. Ik soes een beetje weg bij het snorrend geluid voor me. Wanneer ik weer wakker word zijn we Venzelderheide al voorbij en zie ik om me heen allemaal rood goud zwart gestreepte banieren hangen. Shit, ik zit in Duitsland. Dat stond niet in het routeboek, dat me een aangename tocht met zicht op de Maas in het vooruitzicht had gesteld. Nu vind ik omrijden iets minder onaangenaam dan terugrijden (7 kilometer inmiddels) en dus besluit ik verder te fietsen naar Goch. Vandaar probeer ik door de bossen naar Weeze te rijden, maar de toon is gezet en ik kom met een grote omweg pas in Kevelaer uit. Ik geloof dat mijn E.T.A. van 18.00 nu wel naar de maan is. Dan rijd ik maar door naar Geldern en via Straelen bereik ik Venlo, 80km damn dat hadden er maar zestig hoeven zijn. Behalve een paar stukjes door het bos en de vele tuinbouwbedrijven had het stuk door Duitsland niets te bieden: saaie wegen...

Maas bij Belfeld

Na Venlo lunch ik aan het water bij Belfeld. In Reuver stop ik voor het aanvullen van mijn watervoorraden bij een tankstation. Daar raak ik in gesprek met drie Canadezen die in 8 dagen "Holland" doen: omdat het vlak is en altijd mooi weer :-).
We rijden een stukje samen op maar algauw begint het bij mij te kriebelen: ik wil nog voor winkelsluiting in Brunssum zijn. Ik zeg ze gedag en geef maar weer eens wat gas. Even later merk ik dat ze toch weer komen aansluiten, ze wilden ook nog een beetje op tijd in Maastricht zijn, ze vertrokken uit Oosterbeek. Na Roermond scheiden onze wegen en koers ik naar St. Odilienberg. Daar wijk ik even van de route voor een exterieure bezichtiging van de kerk, de moeite waard. Tot Posterholt gaat het nog wel, het lange lintdorp door biedt voldoende afleiding.

Naar dit bordje heb ik de hele middag uitgekeken. Brunssum, nog 23km.

Eenmaal op weg naar Koningsbosch zit ik er helemaal doorheen. Vlak voor de neutrale weg door Duitsland word ik ingehaald door een "snelle jongen" (minstens 50jr). Ik vind ergens nog een restje energie en haak aan, we rijden en kletsen samen tot Brunssum in een aangenaam verkoelend tempo van 30 p/uur. 19:15u: de winkels zijn nog open. Voor mijn moeder is het natuurlijk een complete verrassing dat ik voor de deur sta, maar gezellig. Een verkwikkende douche, wat eten een paar biertjes en ik ben toe aan een lange nacht rust.