Uitpraten

Het was een goed plan om eerste maar eens met de huisarts te gaan praten. Ik ben weer enigszins tot rust gekomen. De manuele therapie heeft de vorige maand alleen maar averechts gewerkt en mijn nek lijkt wel een kolencentrale: hard, heet en iets waar je eigenlijk vanaf wilt. Op advies van de huisarts heb ik nu rust in therapie: even niets doen. Ik heb wat pijnstillers/spierverslappers: "Arthrotec" tegen reumatische klachten. Vandaag nog een laatste consult bij de manueel therapeut. Niet om me te laten behandelen, maar om de dingen duidelijk te stellen en een einde te maken aan de therapie. Een soort exit gesprek, voor hem.
Hij schrikt duidelijk van mijn verhaal, vind het erg dat ik nu nog steeds zoveel last heb. Hij herkent het niet, voor hem een eerste keer (gelukkig maak ik dit elk jaar mee). Wanneer ik ben uitgesproken wil hij me - beroepsdeformatie denk ik - begeleiden naar de behandeltafel. Hij staat al en nodigt me met een open hand uit. Demonstratief blijf ik zitten. Toch wat geleerd. We nemen afscheid en ergens vind ik dat ook wel weer jammer. Hij heeft me de eerste en derde keer goed behandeld. Zeker na de eerste behandeling was ik erg blij met hem. Een score van 2 uit 6: 33%, niet slecht hoor.