Basecamp 2

Dag 34, Etappe 32

Vandaag ben ik ook weer om 6.00u wakker -het is tenslotte vakantie- maar blijf nog even liggen tot 7 uur. Daarna lekker lang douchen en langzaam aan doen, even genieten van het feit dat ik Nederland alweer heb bereikt. Net na achten sta ik bij Appie voor de ontbijtboodschappen: croissantjes, bramen, yoghurt, bruine broodjes, ham. Heerlijk, ik heb er zin an. Ik neem ook nog wat Provence mee in de vorm van een bosje zonnebloemen. Daarna gezellig een uurtje of anderhalf ontbijten met m'n moeder. Rond tienen begint het weer te kriebelen, ik zal toch weer op de fiets moeten om vandaag de op 1 na laatste etappe te gaan rijden. Ik ben benieuwd hoe ik het vlakke land ga overleven. De heuvels en dalen motiveerden me steeds om door te rijden, zeker de laatste dagen werd het fietsen steeds makkelijker ondanks het minder mooie weer.

Verassend snel weet ik in te pakken. Mijn moeder is verbaasd: ze vraagt zich af waar ik toch al die spullen die in de gang lagen, heb gelaten en of ik die dan niet moet meenemen. Om 12.00 zit ik op de fiets. Een kwartier voor het officiele depart, maar goed daar hoeft niemand zich in deze toer de frans aan te storen. Al na Schinveld merk ik dat mijn benen lang niet zo goed zijn als gisteren. Ik ben moe, heb gisteren te weinig gegeten en mijn spieren zijn onvoldoende opgeladen om goed door te kunnen fietsen. Ik besluit tot een wandeletappe maar blijf af en toe proberen om steviger aan te zetten. Met de forse tegen- en zijwind is dat eigenlijk hopeloos. De teller komt niet veel hoger dan 20 in het uur. Gelukkig had ik een zeer conservatief etappe schema opgesteld. Met mijn verminderde moraal -waar blijven die uitdagende klimmetjes nu- twijfel ik ook aan de haalbaarheid van dat schema.



Koningsbosch, Posterholt, St. Odilienberg ben ik al gauw voorbij en het lijkt allemaal veel sneller te gaan dan op de heenweg. Dit gevoel heb ik al vaker gehad tijdens de terugtocht. Benieuwd hoe dat komt. Ben nu niet in zo'n filosofische stemming om daar dieper op in te gaan, wie weet later nog een keer bij voorkeur op een berg met uitzicht. Ook de vervelende rondweg van Roermond laat ik snel achter me en eigenlijk zonder problemen. Ik begin serieuze trek te krijgen. Mis natuurlijk de overdaad aan suikers uit Frankrijk: rozijnenbroodjes, amandelcroissants, chocoladebroodjes, appelflappen. Nog 1x op z'n Frans dan: Pain aux Raisin, Croissant aux Amandes, Pain au chocolat, Chausson Pomme. Vooral de laatste zijn echte energiebommen waar ik een soort raketaandrijving van krijg.

In Swalmen stop ik bij de plaatstelijke Boulangerie/Patisserie. Geen rozijnenbroodjes -mijn favoriet- maar wel croissants met bakkersroom en een luxe appelflap. 2 van de eerste voor de bodem en nog een appelflap voor de extra boost. De roombroodjes werk ik in een minuut naar binnen, lijk wel uitgehongerd. Het is ook niet echt warm ik heb al wat buitjes achter de rug en het warmstoken kost mijn lichaam een hoop energie extra. Ik verlang erg naar de hitte van de Provence. Die broodjes smaken erg goed en even overweeg ik om er nog maar 2 te kopen, ik ben er nu toch. Om al te grote maag problemen te voorkomen stap ik maar weer op, eerst dit maar eens verteren en verbranden. Ik ben opgekikkerd en rijd met goede moed verder naar Venlo. Daar de eerste verwarmende zonnestralen. Trui en regenjas -echt zeldzaam dat ik die allebei aan heb deze toer- gaan uit ik stop voor een goede plaspauze en ben op weg voor de laatste 60km van deze dag, de eerste zitten er op.

In Arcen eindigt het fietspad langs de N271 en ik raak hier de weg kwijt. Natuurlijk vertrouw ik er op dat ik ook nu weer blind de weg naar Nijmegen vind. In Arcen is het hopeloos druk met dagjes mensen. Ik vraag me af of er iets bijzonders te doen is of dat het hier in de zomerperiode altijd zo'n kermis is. Het lijkt de efteling wel zo inmens druk is het. Hier wil ik heel snel weer weg. Ik zie bordjes met de Maasduinen route en vreselijke visioenen van lange saaie wegen door Duitsland verschijnen voor mijn geestesoog, nee dat zeker niet, niet nog 20 km omfietsen. Ik rijd een paar keer een weggetje in dat uitkomt op het autoweg gedeelte van de N271. Hier geen goede fietsbewegwijzering zoals in Venlo waar je keurig de stad door en uitgeleid wordt om de route naar Nijmegen te kunnen vervolgen. Het lijkt alsof ik op een doodlopende weg zit. Steeds maar die N271 waar het verkeer met hoge snelheden vlak voor mij voorbij raast. Even overweeg ik om dan maar via de autoweg mijn pad te vervolgen. Toch te gevaarlijk en waarom stranden met de haven bijna in zicht? Ik rijd wat plattelandsweggetjes af en zie in de verte fietsers mijn richting op komen, daar moet ik naar toe, zij komen duidelijk van de Nijmeegse kant. Na een paar kilometer ben ik eindelijk weer op het juiste pad.

Vlak voor Well pauzeer ik om de Chausson Pomme te verorberen. Die is echt heel erg goed, zo lekker heb ik ze in Frankrijk niet gehad. Die bakker in Swalmen, daar wil ik nog wel een keer naar toe. Well bereik ik op schema tijd, eigenlijk een kwartier te laat dus. Ik heb wat sms contact met de finish-official en mag mijn eetwensen kenbaar maken. Veel vet en lekker daar heb ik zin in. Nog steeds enorme trek. Het is vandaag "te koud", wennen hoor dit kikkerland klimaat. Nu op naar Milsbeek waar mij de klim -ik verheug me er nu al op, ik begin stevig te balen van de vlakke lange rechte weg en de voortdurende wind- naar Breedeweg wacht. Eerst nog door Gennep waar ik op de heenweg zo jammerlijk verkeerd reed. Ik verwacht nog een halfuur maar het duurt maar en het duurt maar. Eindelijk een bordje: Gennep 8km. Damn ik heb me verrekend. Dit is een slecht moment voor de moraal en daarbij begint het nu serieus te regenen en hoor ik een paar donderslagen. Bij een bushokje schuil ik even en eet een banaan een snickers en een mueslireep. Deze "honger" stil ik vandaag niet meer, ik verlang naar bad, bier en friet. Ik praat mezelf moed in: nog even en je kunt weer klimmen -hmm op de Ventoux klonk dit toch anders- en stap weer op.

Heijen, Gennep en eindelijk Milsbeek. Ik SMS basecamp dat het schema naar de kloten is en stuif af op die puist. In no time en met hernieuwde spirit raas ik naar boven. Wat nou steil, dit stelt echt niets voor zelfs niet met bagage. Ik herinner me de eerste keer vorig jaar dat ik hier puffend, hijgend en trekkend aan het stuur omhoog kroop. En dat zonder enig extra gewicht niet van fiets en niet van lichaam (ik had toen het goddelijk gewicht van 71kg). Er rijdt een jonge vent zo'n 200 meter voor me en tot in Breedeweg is dat een prima richtpunt. 5 minuten over schema ben ik in Groesbeek en meld het thuisfront dat zit te wachten dat ik over 40 minuten arriveer. Aan het begin van de 7-heuvelenweg zet ik mijn helm op, leeg mijn bidons en geef gas voor de laatste klim van deze toer de frans. Fluitend zoef ik over de zeven heuveltjes. Net na Berg en Dal zie ik een bekende jas en daarna ook gezicht, Mireille fietst mij tegemoet met een Zonnebloem. In de laatste druppels van de dag fietsen we samen naar basecamp 2, 19:45u just in time! Voor vandaag zit het er weer op en een paar biertjes en een stevige en heerlijke pasta maaltijd verder voel ik me ook weer helemaal ok. Alweer thuisgekomen. Morgen nog 1 etappe.