Tranen

Al dagen loop ik te sniffen en te snotteren. Om niets en om alles. De tranen blijven maar komen. Donderdag, ja donderdag is het begonnen. Of wacht even, vergis ik mij nou? Het was woensdag al, toch? Laat in de avond dat ik iets voelde, iets onbestemds, waarvan ik nog niet helemaal zeker was... Nee toch donderdag, of goed dan in de nacht van woensdag op donderdag. En ook zweten, alsof ik ziek ben. Dan weer rillerig, mijn lichaam schokt en schudt en dan opeens weer warm, een gloed zoals van de zon maar ik krijg het maar niet warm. Terwijl ik wel lig te zweten als een otter. Honger heb ik ook niet. Het eten komt niet door mijn keel. Ik ben niet misselijk, ik heb er gewoon geen zin in, het is zo nutteloos: eten. En op de bank liggen en tv kijken? Het verveelt me nog meer dan anders, de tv blijft uit. Ik zwelg maar wat verder in mijn gevoel. Gevoel? Welk gevoel. Ik voel helemaal niets, ja tranen op mijn wangen op de meest onverwachte momenten. En het gevoel op donderdag dat ik dit voelde aankomen: het zou wel eens even kunnen duren. Meteen naar de winkel voor grootverpakking zakdoekjes, 2 pakken van 30 pakjes met 10 tissues. Dat zijn er 600! En de dag erna nog eens 2 pakken van 10: 200. Ik ben al ver over de helft, mijn voorraad slinkt en nog is het niet helemaal weg. Vandaag is het minder dan de afgelopen dagen, maar gisteren was een hel. Zaterdag, ja zaterdag kon ik nog wat zien op mijn beeldscherm, en was ik niet zo warrig dat ik ook nog wel een tekstje kon schrijven. Maar gisteren heb ik van ellende ook maar meer dan de helft van de dag in bed gelegen. En wat chocolade gekauwd, ze zeggen dat het helpt. Nou mooi niet, voor geen meter, gisteren tenminste niet. En nu weer net uit bed gaat het ook wel weer wat beter, maar hoe zal het straks zijn, als ik weer op weg ga en weer anderen ontmoet en weer ga praten? Ik neem mijn overgebleven voorraad zakdoekjes maar mee in mijn bagage, ben ik in elk geval voorzien. Oh en dan dat rauwe uitgedroogde vel rond je neus van al dat snuiten dat verder ook geen zin meer heeft. Ik voel me vooral leeg, heel erg leeg nu. Hoe lang gaat dit nog duren?
Ik hoor ze al zeggen: "Ach het heeft gewoon wat tijd nodig en dan zal het wel weer beter gaan". Ik geloof het niet. Maar goed, als anderen maar hoop hebben.