Pak het!

In Cambo les-Bains stuurde ik een pakketje op naar mijzelf met wat spulletjes die ik vanaf daar niet meer nodig achtte verder mee te slepen. Bij elkaar zo'n 4 a 5 kilo. Op de doos stond 7 kilo (max) dus de juffrouw vertelde me dat het 7 kilo was. Bij het invullen van het briefje (aan mezelf adresseren) kreeg ik zelfs na herhaalde malen vragen, geen uitleg, hulp of toelichting. Een wuivend handgebaartje: "Vul maar ergens in, wat jij wil, het komt wel goed." Naar buiten lopend had ik een vreemd gevoel in mijn buik, had ik het niet moeten verzekeren? Had ik niet de waarde van de spullen op moeten schrijven? Moet ik niet even terug naar binnen om alsnog een lijstje te maken met alles wat er precies inzit? Nee, loslaten nu, ik ben het kwijt en daar ging het om. Euuuh, dan had ik het toch ook weg kunnen geven? Was een stuk goedkoper geweest. Het verzenden kostte me bijna 40 euro.



De boekjes heb ik thuis nodig om mijn verhaal te reconstrueren, samen kosten ze 40 euro, nu dus dubbel zoveel. Logica leert dat ik ze beter thuis opnieuw had kunnen aanschaffen. Nou je, de rest van de spullen reist "gratis mee". Mijn kaarten (ben ik wel aan gehecht nu er ook aantekeningen op staan), een jogging (inwisselbaar), batterijlader (65 euro) + batterijen, kartelmesje (al meer dan 10 jaar standaard keuken onderdeel, erg goed mes, onvervangbaar en emotionele waarde), schilmesje (dat had ik weg kunnen geven), wat sokken (pfft), een pannetje van een ultralight pannensetje van 40 euro (nu dus incompleet), een grote handdoek van microvezel (20 euro), en verder de dingen die ik me niet herinner.

30 juli zond het ik weg in Cambo. Vandaag drie weken later is het pakket nog niet gearriveerd. Ik informeerde bij het postkantoor op Emiclaer. Daar werd meteen heel moeilijk gekeken. "Er komt in NL een andere barcode op, als je die niet hebt dan weten wij echt niet waar het pakket is." Ik kreeg een telefoonnummer mee, maar ook erg weinig hoop. "Ik vrees het ergste", zei de man toen ik wegliep. Inmiddels heb ik 2 keer een bericht achter gelaten op coliposte en kreeg 2 keer een standaard bericht terug waar ik geen touw aan vast kan knopen. Daar heb ik weer op gereageerd en toen kreeg ik een bericht van 'iemand' dat ik niet moest reageren op de berichtjes, maar gewoon een paar dagen moet wachten. Ze gaan op zoek...

Ik verwacht niets, nou ja een klein beetje dat mijn pakketje nog intact is. Dat wil zeggen dat alle spulletjes nog samen in de doos zitten. En dat het nog ergens staat waar iemand er zicht op heeft. Dan is er een kleine kans dat ik het ooit nog ga ontvangen. En verder? De volgende keer neem ik net genoeg spullen mee, en dat wat ik verzamel, daarvoor zoek ik een nederlander op die het voor me meeneemt naar huis. Het daar ophalen geeft meer zekerheid (de persoon moet al onderweg overlijden en dan nog is er een kans dat je het terug krijgt), meer rust, en is waarschijnlijk goedkoper, en ik heb er al erg goede ervaringen mee.

Lang leve de posterijen!