Blog je Rot!

Ik heb een leuk stukje geschreven. Vind ik zelf. Dus publiceer ik het op een lokale nieuwssite. Zo eentje waar een paar fanatieke bloggers - meestal mannen van ver over middelbare leeftijd met een of ander lichamelijk gebrek, of dames die vooral te bewijzen hebben dat ze erbij horen - de dienst uitmaken. En waar het niveau van de inzendingen is af te lezen aan de commentaren erop. Namelijk dat het commentaar vrijwel nooit inhoudelijk aan het nieuwsitem refereert. Men misbruikt de commentaarruimte om persoonlijke vetes uit te vechten, het nieuws van de dag: "Hei jij die en die nog gesien?" te delen, of vragen aan de redactie te stellen: "Waarom reageert de redactie toch maar niet op de vragen die ik hier vorige week stelde?"

M'n vriend zegt: "Parels voor de zwijnen dat je je stukje daar plaatst. Er zijn toch wel andere media". Floep, de URL van de Volkskrantblog goegeltalkt mijn kant op. Eens even kijken. "Moet ik daar tussen staan met mijn provinciaals itempje?" "We zijn toch allemaal provencialen", antwoord hij snedig. Nou, ik klik maar wat rond. Het is tenslotte ook gewoon een podium: De Volkskrantblog. "Ik kan zo gauw niet vinden waar ik me an kan melden", de gevraagde URL staat binnen een seconde op mijn scherm te blinken. Ja, hij is snel die vriend van mij, zeker op Internet en al helemaal met het uitdelen van URL's. Erg handig zo'n levende zoekmachine. Zelf heb ik een hekel aan zoeken. Ik ben dan ook altijd alles kwijt, m'n sleutels, m'n portemonnaie en m'n geheugen. Vorig jaar ben ik zelfs een keer mijn vriendin kwijtgeraakt. Dat was ook meteen voorgoed. Mijn vriend heeft haar nog niet teruggevonden. Tenminste: er is nog geen URL in mijn googletalkbalk verschenen die op haar lijkt.

Met de vers ontvangen URL haast ik mij weer naar de Volkskrant website. Ah, een overzichtelijk schermpje, even wat invullen, een passend plaatje erbij googelen - dat lukt me nog wel - en ik kan van start. Na enter staat dezelfde pagina er weer. Zonder de gegevens die ik net invulde. Heb ik me nu al aangemeld? Of ben ik dat nu alweer vergeten? Terwijl ik me dat afvraag ratelt mijn gmail dat er bericht is van De Volkskrant. Login en wachtwoord. En dat ik me binnen 48 uur moet aanmelden anders vervalt het. Waar kan ik inloggen? In het mailtje geen URL. Ik start maar eens op de homepage van De Volkskrant. Dan naar Volkskrantblog. Een heel erg lange pagina, ik scroll wel een half uur voordat ik beneden ben. Daar wat servicelinks, geen loginlink. En weer terug naar boven. Nergens een knopje om in te loggen. Verdomme! Wat een rot webpagina. Druk, onoverzichtelijk, onbegrijpelijk. En ook nog eens niet intuïtief. Waar kan ik inloggen???

Mijn vriend heeft net gezegd dat ie even wat drinken is met zijn vrouw. Ik gun hem zijn Q-uurtje wel, hij heeft het er ook maar druk mee, met mijn levende google hulpbar zijn. Nog een keer rond kijken, ik klik maar willekeurig wat heen en weer. "Hart en Ziel" trekt me nu wel, ik ben zielsongelukkig en m'n hart maakt overuren van de stress dat ik niet kan inloggen. Klik, goh, wat is dit voor een pagina? Roze, een mooie lief glimlachende jonge dame met een bloem, een Guus Meeuwis (O. Hamburger) en de man van de Melkunie koeien (Floris). Duurzaam geluk. Wat? Tjee zeg, zelfs het geluk gaat mee in de stroom van neo-terminologisering. Alles moet tegenwoordig duurzaam zijn, "ik wor niet goed, reeds!" Snel klik ik deze pagina weg. Erachter de voorkant van De Volkskrant. Klik weg. Nog zo'n pagina, weg! En nog één! Verdorie, als je ergens op klikt, opent een nieuw browser window. Aarghh, ik wil alleen maar een blogje plaatsen.

Ik surf nog een keer naar Volkskrantblog, nieuwe pagina. In alle rust lees ik van boven naar beneden op elke regel wat er staat. Dat is toch geen manier om een website te bekijken. Ah, daar staat het, in de vierde(!) menuregel van boven. "Je eigen weblog", dat zal het dan wel zijn. Met mijn ogen dicht en billen bij elkaar klik ik erop. Hé, alweer zo'n overzichtelijk schermpje, nu om in te loggen! Dus ze kunnen het wel bij de Volkskrant. Of is dit schermpje niet van de Volkskrant? Maar van zulke handige en slimme types als mijn vriend, die snappen hoe het web in elkaar zit.

Login invullen, wachtwoord even inkopiëren en enteren. Ah, een nieuw zeer overzichtelijk schermpje:

"FOUT
Er is een registratiefout opgetreden. Probeert u zich nogmaals te registreren."

Ik geef het op, ik vraag mijn vriend wel om mijn bijdrage in te zenden. Laat mij maar lekker provinciaals bloggen, da's veel overzichtelijker.